پرخاشگری و لجبازی در کودکان ۵ - ۶ - ۷ ساله

پرخاشگری و لجبازی در کودکان ۵ - ۶ - ۷ ساله، اشکال متعددی دارد، ممکن است کودک اقدام به گاز گرفتن، لگد زدن، کشیدن مو، پرتاب اشیا، آسیب‌رساندن فیزیکی و حتی تف کردن نماید. چنین واکنش‌هایی را میتوان در اغلب کودکان شاهد بود بنابراین برای درک نگرش فرزندتان نیاز است به درستی بیاموزید و اقدام کنید. در این مطلب به نکاتی موثر اشاره شده است.

آشنایی با پرخاشگری کودکان

اصطلاح پرخاشگری برای مجموعه رفتارهای متعدد به کار می‌رود. این اصطلاح ممکن است بیانگر رفتار کودکی باشد که همواره با کتک زدن دیگران را وادار به پذیرش عقاید خود می کند. در مواردی بیانگر رئیسی بوده که صدای خود را در مقابل زیردستان بلند میکند. در روابط زناشویی اشاره به شوهری که با عصبانیت بشقاب را به سمت همسرش پرتاب میکند، دارد.

نوجوانان بسیاری نیز ممکن است از درگیری با دوستان خود لذت ببرند که می‌تواند به منزله وجود این خصیصه اخلاقی باشد به طور کلی پرخاشگری را می‌توان به عنوان رفتاری خشن با هدف ضربه زدن کلامی یا فیزیکی به شخص دیگر و یا تخریب اموال در نظر گرفت.

پرخاشگری ممکن است در برخی از کودکان به علت عدم درمان، باقی بماند اما اغلب با رشد مهارت های ارتباطی، عاطفی و شناختی می توان شاهد کمرنگ شدن این قبیل رفتارها بود. برخی خشونت را طریق ارتباطات کلامی نشان می‌دهند که رفته‌رفته کودک می آموزد در صورت ناتوانی برای دستیابی به درخواست ها، برخورد فیزیکی داشته باشد.

اگر فرزندتان پس از ورود به دبستان و در سنین ۱۱ و ۱۲ سالگی،  همچنان رفتارهای پرخاشگرانه نشان می دهد،  باید پذیرفت این چالش تثبیت شده و تبدیل به یک مشکل واقعی شده است. مطمئنا برای رهایی از جنبه‌های اجتماعی ناکارآمد، متخصصان تنها افرادی هستند که صلاحیت تشخیص و تجویز خدماتی درمانی دارند.

لجبازی ذاتی است یا اکتسابی؟

به طور کلی باید پذیرفت که هیچ کودکی از زمان تولد لجباز به دنیا نمی آید و این استراتژی نوعی واکنش دفاعی است تا بتواند در دنیای واقعی، توانمندی خود را به اثبات برساند.

لجبازی و پرخاشگری یک ویژگی ملموس در کودکان است که در سنین کمتر برای نمایش قدرت و نیاز به رشد و کشف و محافظت خود در محیط، واکنش‌هایی را صورت میدهند.

شاید جالب به نظر برسد که بدانید نوزادان تازه متولد شده در صورت عدم استشمام عطر گرمای مادر برای مدت طولانی حتی ۱۰ دقیقه، گریه های شدید و مداومی را صورت می‌دهند که متوقف نمی شود.

چنین ابتکاری را نمی‌توان حیله و یا لوس بودن کودک دانست بلکه حرکتی ناخودآگاه است تا بتواند با تماس فیزیکی از نظر عاطفی، آرامش کسب کند.

صدای گریه نوزاد در گوش افراد بزرگسال، ممکن است آزاردهنده نیز باشد. اما باید دانست چنین ابزار ارتباطی هوشمندانه برای جلب نظر اطرافیان به وجود آمده است بنابراین کودکان، زمانی که توانایی ابراز احساسات خود را نداشته باشند ممکن است از شیوه های مختلفی استفاده کنند.

پرخاش کودکان در صورت عدم تخلیه می تواند روح و روان آنها را آزرده خاطر کند. والدین ممکن است نتوانند خود را به درستی کنترل کنند اما مطمئنا پشتکار می تواند معجزه کند.

در آغوش گرفتن، نوازش، تماس چشمی و کاربرد لحن کلامی مثبت به کودک اطمینان خاطر می‌دهد که می‌تواند از این مرحله عبور کند و پذیرفته شود. تنبیه و سرزنش آینده بدتر به دنبال دارد.

بسیاری از والدین بیان می‌کنند که در مواجهه با فرزندشان و تربیت درست، احساس خستگی، ناامیدی و استرس بسیاری را تجربه می کنند. مطمئنا نگرش و آگاهی می تواند رابطه سازنده را برای کودک ممکن کند.

همواره لجبازی به منزله وجود یک چالش جدی نیست. بسیاری از کودکان، ممکن است در روند طبیعی رشد چنین واکنش‌هایی را نشان دهند تا به نوعی اثبات قدرت و تاکید بر توانمندی های ذاتی باشد.

والدین به عنوان نخستین افرادی محسوب شده که می‌توانند مدیریت و یا تشدید شرایط را صورت دهند بنابراین آگاهی نسبت به نحوه برخورد با کودک لجباز، اهمیت بسیاری دارد.

علائم پرخاشگری و لجبازی در کودکان ۵ - ۶ - ۷ ساله

معمولاً کودکان پس از ۳ سالگی، شواهدی از لجبازی و پرخاشگری را نشان می دهند، البته ممکن است در برخی شدت تظاهرات، کمتر نیز باشد. معمولا بین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی رفتار های پرخاشگرانه به شکل گاز گرفتن، پرتاب اشیا و ... است. والدین نقشی اساسی دارند تا فرزندشان به درستی بیاموزد چگونه احساسات و هیجانات خود را مدیریت کند. اگر احساس می کنید فرزندتان علائم هشدار دهنده مانند آسیب به خود که ممکن است، به شکل خاراندن بازو با ناخن بوده و یا در زمان عصبانیت سر را به دیوار یا زمین میکوبد، دارد. نیاز است این مشکلات را جدی بگیرید. پرتاب اسباب بازی و اشیا خطرناک به سمت اطرافیان می‌توانند از اشکال دیگر این قبیل بدرفتاری ها تلقی شود. معمولاً چنین رفتارهایی در تمامی کودکان به چشم می‌خورد، اما تکرار مداوم و ناتوانی در کنترل عصبانیت، می‌تواند نشان دهنده وجود یک مشکل یا اختلال جدی باشد.

علت پرخاشگری و لجبازی در کودکان ۵ - ۶ - ۷ ساله

اغلب کودکان تا سن پیش دبستانی، رفتار های پرخاشگرانه بسیاری را نشان میدهند. والدین باید نسبت به چنین چالش‌هایی، آگاه باشند. مطمئناً تشویق و حمایت می تواند از درگیری با مشکلات دیگر پیشگیری کند.

برای تصاحب: کودک نمیتواند برای دستیابی به یک کالا و حتی غذای مد نظر، صبر کند بنابراین رفتار های پرخاشگرانه را نشان می دهد. 

برای قدرت: ​کودک میخواهد آنچه را که احساس می کند، به دست آورد. چنین تقلایی به نوعی اثبات وجود فردی و اقتدار محسوب می‌شود که هرگونه واکنش را به منزله دخالت تلقی کرده و با یک عمل پرخاشگرانه کلامی یا فیزیکی پاسخ می دهد.

برای رقابت: رقابت ممکن است نسبت به یک کودک دیگر و حتی فرد بزرگسال وجود داشته باشد. در سنین نخست زندگی، تمامی بچه ها، هم سن و سالآن را به عنوان رقیبی قدرتمند تلقی می‌کنند که ممکن است برای محک توانمندی خویش در گروه‌های اجتماعی، نوعی رفتار پرخاشگرانه را به‌ نمایش بگذارد. والدین باید نسبت به درک چنین رفتارهایی، آگاه باشند تا کودک از نظر روانی و امنیت فکری، تجربه ناخوشایندی را در ذهن ثبت نکند.

برای مدیریت احساس حقارت یا اثبات برتری: ممکن است برخی از خانواده ها همواره یک وضعیت دائمی حقارت بار را برای کودک ترسیم کنند که منجر به تهاجم و رفتار پرخاشگرانه می شود بنابراین جهت از بین بردن شواهد بی کفایتی خود، ناگزیر رفتار های پرخاشگرانه را نشان می دهد.

مشخصات کودکان لجباز

مطمئنا با شناخت مشخصات کودکان لجباز، بهتر می توان اقدام کرد. در ادامه به ویژگی‌های شاخص اشاره شده است تا با کمک این نقشه راه اصولی، شناسایی سریعتر اتفاق می افتد.

گروهی از کودکان، همواره تمایل به زیر سوال بردن اتفاقات و مسائل پیرامون دارند حتی برای جلب نظر و تایید اطرافیان، واکنش های تهاجمی انجام میدهند. علاقه به استقلال فردی و رهبری گروه های هم سن و سالان همواره به چشم می‌خورد. برای همراهی و مشارکت در امور مختلف، نیاز به اختصاص زمانی بسیار است.

کج خلقی و بد اخلاقی، ارتباط این گروه با اطرافیان را تحت تاثیر قرار میدهد. رهبری و رئیس بودن از علاقمندی های این کودکان است که اغلب برای انجام امور مختلف، شیوه خاصی را در نظر می گیرند.

پرخاشگری از شواهد ملموس لجبازی کودکان است که در صورت عدم کنترل، می تواند آسیب هایی را به دنبال داشته باشد. نحوه واکنش به عنوان یک مسئله نگران‌کننده اغلب والدین را به تکاپو، وادار میکند.

خشم واکنشی است که در اغلب انسان‌ها فارغ از سن، دیده می‌شود اما در کودکان پرخاشگر، شدت آن بیشتر بوده و ممکن بوده، خود یا دیگران را دچار آسیب کند علاوه بر آنکه فشارهای روحی تجربه کنند.

علت لجبازی همواره یکسان نیست، شناخت دلایل پنهان می تواند موجب انتخاب راهکارهای تاثیرگذار شود. مطمئنا در برخورد با کودکی که برای جلب نظر والدین اقدام به لجبازی می‌کند و کودکی که در اثر گرسنگی، پافشاری بر خواسته های غیر طبیعی دارد، نمی‌توان یکسان برخورد کرد.

شاید جالب به نظر برسد که بدانید درصد لجبازی در فرزندان نخست خانواده، بیشتر ثبت شده است. والدین و نگرش تربیتی در این اتفاق می‌تواند تاثیرگذار باشد. خانواده ها ممکن است، سختگیری های بیش از حد در زمینه تربیت ایده‌آل داشته که زمینه بروز چنین واکنش‌هایی را فراهم کند.

اگر فرزندی در بازه سنین ۵ تا ۱۰ سال دارید، حتما متوجه شده‌اید که همواره در حال الگوبرداری از اطرافیان و ثبت اتفاقاتی خارج از بازه سنی خود هستند. والدین می توانند عصبانیت و زمینه پرخاش را فراهم کنند، این قبیل واکنش های پرخاشگرانه در نهایت، لجبازی را به ارمغان می آورد.

لزوم درمان پرخاشگری و لجبازی در کودکان ۵ - ۶ - ۷ ساله

در برخی از موقعیت ها، ابراز خشم به دلیل ناتوانی برای بیان احساسات بوده که می‌تواند ناامیدی یا تکانشگری را به دنبال داشته باشد. باید پذیرفت کودکان نمی‌دانند چگونه خشم و ناراحتی خود را با کلمات بیان کنند به طوری که ممکن است گاز گرفتن و کتک زدن را انتخاب کنند.

خانواده ها دوست ندارند که این رفتارها را شاهد باشند اما نه تنها بحث آداب معاشرت مطرح نیست بلکه اعتبار والدین در چشم کودک ممکن است خدشه دار شود.

برای کاهش پرخاش و لجبازی کودکان نیاز است، نکاتی را مد نظر گرفت. والدین به عنوان الگوی مقتدری برای فرزندشان محسوب می‌شوند، باید در زمان تظاهر نخستین رفتارها بیاموزند که راهکار های جایگزینی برای ابراز احساسات و درخواست ها وجود دارد.

خانواده ها نباید نسبت به ابراز دوست داشتن خود تعلل داشته باشند. اگر کودک شک کند که احساساتش پذیرفته شده نیست، می تواند آینده ترسناک را برای خود ترسیم کند اما برخی تنبیه بدنی را برای اثبات اقتدار تربیتی ترجیح می دهند. اما چنین رفتارهایی می تواند احساس طرد شدن کودک را دو چندان کند. برای بهبود رفتار، توجه و محبت و اطمینان می تواند تاثیرگذار باشد.

نقش خانواده در بروز و کنترل پرخاشگری و لجبازی در کودکان ۵ - ۶ - ۷ ساله

• در اغلب خانواده ها، تنش های مختلفی جریان دارد که والدین باید مدیریت درست را در چنین موقعیت هایی بیاموزند. تولد یک فرزند جدید، جابجایی و مشکلات مالی ممکن است روح و روان کودک را آزار دهد.
• والدین باید به فرزندشان اطمینان دهند که دوستش دارند و برای عبور از این مرحله، آمادگی لازم را دارند. اختصاص زمان برای همراهی و مشارکت در فعالیت های مختلف پیشنهاد می‌شود. ممکن است برخی از کودکان اقدام به زورگویی کنند. ملایمت و استفاده از شیوه های غیرمستقیم می تواند به کاهش چنین اخلاقی منجر شود.
• برخی از جملاتی مانند" تو کودک بدی هستی"، زمینه پرخاش را دو چندان می‌کنند. برای رهایی از خصومت و عدم تفاهم، جملات مفهومی باید صورت گیرد.
• باید خانواده‌ها آگاهی لازم از نیازها و خلق و خوی فرزندشان داشته باشند تنها تلاش برای تغییر رفتار تاثیر گذار نیست. شناخت و پذیرش خلق و خو کمک شایانی میکند.
• باید راهکاری جایگزین برای بیان متمدنانه قوانین به کودک آموزش ببینند. اگر فرزندتان بپذیرد که او را درک می کنید نه تنها برای تخلیه هیجانات اقدام به پرخاش نمی‌کند بلکه راهکار دیگری را نیز انتخاب می‌کند.
• حتی نادیده گرفتن نیز پیشنهاد می‌شود، در مواقعی وانمود کنید اگر مرتکب اشتباه میشود، او را نمی بینید، کم کم متوجه می شود که چنین رفتاری موجب تحریک اطرافیان می شود.
• خندیدن و اخم کردن به منزلی همراهی بوده و می تواند در تداوم رفتار، تاثیر گذار باشد. تفهیم عواقب رفتار نامناسب نیز از دیگر شیوه‌ها بیان شده است. جدا کردن موقت از اسباب بازی ها و کاهش مدت‌زمان تماشای برنامه تلویزیون نیز می توانند راهکاری برای بیان پیامد رفتار نامناسب باشد.
• البته باید در این زمینه توضیحاتی را نسبت به فهم و درک کودک بیان کرد. به طور مثال بگویید" دوست شما دیگر برای بازی نمی آید، چون او را آزار داده اید". یا بر مزایای رفتار خوب تاکید کنید، "حالا اسباب بازی را از تو میگیرم، زیرا هنوز نمیدانی چگونه باید از آن استفاده کنی، وقتی یاد گرفتی آن را به تو پس میدم و می توانی به ادامه بازی بپردازی".
• برخی از کودکان به این دلیل بر تداوم رفتار پرخاشگرانه خود تلاش دارند که تصور می‌کنند وضعیت ذهنی درست درک نمی شود. والدین باید در این باره توضیحاتی را بیان کنند به طور مثال "من می دانم که عصبانی هستی و دوست داری وسایلت را دور بریزی اما آسیب رساندن میتواند مرا ناراحت کند". چنین حمایتی می تواند به کاهش استرس نیز منجر شود.
• همچنین حضور در فضای باز و پارک و وقت گذارانی در فعالیت های بدنی، می تواند انرژی های تخلیه نشده را رها کرده و فرصتی برای بازیابی صورت دهد.
• لجبازی کودک، پدیده غیرمعمولی نیست، زمانی می‌تواند مشکل‌ساز شود که تبدیل به ابزاری معمول جهت ارتباط با دنیای اطراف شود.
• زمانی باید برای رفتارهای پرخاشگرانه کودک از متخصصان درمانگاه، کمک بخواهید که همواره چنین رفتاری را نشان می دهد علاوه بر آن که خسارت وارد شده به دیگران قابل توجه است. ممکن است فرزندتان همواره به خود صدمه زده و یا دیگران را گاز بگیرد، حتی بازی کردن با همسن و سالان به صورت طبیعی، ممکن نیست و همیشه عصبانی به نظر می رسد. در چنین مواردی، دخالت بزرگسالان نیز تاثیر گذار نیست.

چگونه با پرخاشگری کودک مقابله کنیم؟

تعلل در استفاده از راهکارهای موثر، می‌تواند به تداوم ناکارآمدی این قبیل شیوه‌ها منجر شود. در این متن به مواردی اشاره شده تا کودک جهت شکست الگوهای رفتاری، ناسازگار شود.

• آرام باشید و فوراً اقدام نکنید. بدترین نوع رفتاری که والدین می‌توانند نسبت به پرخاش فرزندشان صورت دهند، مقابله است.
• آرامش کلامی و اقدامات محتاطانه، برخلاف آنچه که انتظار دارد می‌تواند پیامدهای مثبتی را به همراه داشته باشد. برخی از کودکان به دلیل واکنش نامناسب والدین، ناچار به بروز حالت های عاطفی خطرناک می شوند اما بزرگسالان به عنوان الگو و سرمشق کودکان محسوب می شوند بنابراین باید نسبت به رفتار خود، حساسیت ویژه‌ای داشته باشند.
• حضور در بازی کودک این پیام را منتقل می‌کند که تعاملات مثبت برقرار هستند، چنین عملکردی می تواند فضا را برای مداخله و ایمن نگه داشتن در شرایط بحرانی، ممکن کند.
• تمامی خانواده‌ها، علاقه‌مند به شخصیت اجتماعی فرزندشان هستند، مطمئناً مراودات تاثیر گذار می تواند انگیزه و سطح مهارت را ارتقاء بخشد تا برای حضور در گروههای بزرگتر، همکاری لازم صورت گیرد.
• همچنین باید از جایگزین هایی برای تخلیه پرخاشگری کودک پیشنهاد داد. در برخی از موقعیت‌ها، تغییر مسیر می تواند یادآوری برای تداوم فعالیت جهت ممانعت از بروز واکنشهای مانند لگد زدن یا پرتاب اشیا و هول دادن باشد.
• به طور مثال می توانید به کودک بگویید" ما به یکدیگر لگن نمیزنیم، بیا اینجا تا با هم، به توپ ضربه بزنیم".  چنین واکنشی می‌تواند به مدیریت خشم فرو خورده منجر شود. کودکان از امور سرگرم کننده استقبال می کنند، چنین راهکار مفیدی را می توان فضایی مناسب برای آموزش و مشارکت درست اتخاذ کرد.
• متخصصان می‌توانند درباره بازی های تاثیر گذار و مفید جهت کنترل پرخاشگری کودکان، پیشنهاداتی را ارائه کنند که مطمئنا تاثیر دوچندانی نه تنها در درک و مدیریت پرخاش دارد بلکه می تواند مسیری ترسیم کند تا انرژی درونی را نیز در مسیری درست تخلیه کرد.
• متاسفانه برخی از خانواده‌ها در مواجهه با پرخاش و رفتار سرسختانه فرزندشان، دچار خشم می شوند و حتی واکنش های متقابل را نیز صورت می دهند. مطمئناً نه تنها مفید نیست بلکه می تواند مراودات دوستانه را تحت تاثیر قرار دهد.

لزوم شناخت علت پرخاشگری و لجبازی در کودکان ۵ - ۶ - ۷ ساله

رمزگشایی از دلایل لجبازی کودکان چندان ساده نیست، متخصصان در این زمینه می‌توانند راهنمایی‌های لازم را صورت دهند اما به طور کلی فرضیه هایی وجود دارد.

امر و نهی بیش از حد والدین: چنین شیوه ای به عنوان یک مانع جدی در روند کسب استقلال کودک و شناخت دنیای اطراف تلقی می شود، بنابراین برای مقابله، رفتارهای خاصی را نشان می‌دهند. در مواردی نیز برای وادار والدین به عکس العمل و جلب نظر در بازی صورت می‌گیرد بنابراین خانواده‌ها باید در این زمینه با ملایمت رفتار کنند.

شرایط ناراحت کننده: کودکان در سنین پایین، نیاز به استراحت و بازیابی انرژی دارند. شرایطی مانند فعالیت زیاد، خستگی و حتی گرسنگی می تواند منجر به لجبازی شود. والدین در صورت شناخت روحیات و خُلق و خوی فرزند، مطمئناً مدیریت بهتری را صورت می‌دهند.

تقلید از دیگران: کودکان، اغلب اطرافیان را به عنوان الگو در نظر می‌گیرند که رفتارهای لجبازانه را ممکن است تکرار کنند، بنابراین والدین باید در این زمینه حساسیت ویژه‌ای داشته باشند. در موقعیت هایی مانند درگیری با بیماری های جسمی و ضعف مشهود، مطمئناً کودکان قادر نیستند احوالات خود را به صورت صریح بیان کنند، حتی ممکن است، این قبیل چالش ها را به صورت رفتارهای لجبازانه به تصویر بکشند. خانواده‌ها برای ابراز محبت و توجه نیاز است دقت نظر داشته باشند. کودک همواره به عنوان کانون توجه اعضای خانواده محسوب می شود و هر گونه تغییر بزرگ مانند تولد فرزند جدید می تواند زمینه لجبازی را فراهم کند بنابراین والدین برای مراقبت و توجه به نوزاد جدید، دقت نظر داشته باشند تا این خلا برطرف شود. رفتارهای غلط مانند لجبازی والدین و بحث و مشاجره حتی تاکید بر انجام فعالیت خاص نیز می‌تواند به عنوان دلیل پنهان رفتارهای لجبازانه کودک تلقی شود بنابراین نیاز است هرگونه مشکلات شخصی را در فضایی که کودک حضور ندارد، برطرف کرد.

برای کاهش لجبازی کودک چه باید کرد؟

لجبازی کودک می تواند شرایط زندگی را برای اعضای خانواده نیز سخت و طاقت‌فرسا کند. استفاده از راهکارهای ساده نه تنها منجر به استقلال طلبی درست کودک شده بلکه فرصت تخلیه انرژی در فضای مناسب را نیز فراهم می کند.

خنداندن و پرت کردن حواس: کودکان اغلب توجه و تمرکز طولانی مدتی نداشته و محرک های محیطی به راحتی می‌توانند توجه او را به شرایط دیگری جلب کنند. ممکن است فرزندتان برای خوردن غذایی خاص و یا انجام فعالیت روزمره مانند حمام کردن، لجبازی کند، مطمئنا تنبیه و سرزنش تاثیر گذار نیست. داشتن رابطه دوستانه، فرصتی فراهم می کند تا اطمینان یابد، او را دوست دارید و می توانید نیاز توجه را برطرف کنید. شکلک درآوردن و یا چیدن میز دونفره پیشنهاد میشود.

تعریف داستان و خاطره: کودکان همواره مایلند با والدین خود، رابطه دوستانه داشته باشند. بیان داستان، بسیار ارزشمند است تا فاصله ها و شکاف های ناگهانی نیز کاهش یابد. بیان داستان های ساده که شخصیت های مختلفی دارند، پیشنهاد می‌شود. همچنین تغییر لحن صدا نیز می تواند به مشارکت دوچندان کمک کند.

تشویق و حمایت روحی از کودک: برای همراهی مشتاقانه باید تاکید بر رفتارهای مثبت وجود داشته باشد علاوه بر آنکه زمینه لجبازی نیز از بین برود. به طور مثال می توانید برای تشویق به مسواک زدن بگویید که "خوشبختانه انقدر خوب مسواک زدی که میتوانی شکلات مورد علاقت را هم بخوری، چون مراقبت از مروارید های سفید را عالی یاد گرفتی"

بیان راز و رمزها: داشتن ارتباط کلامی به صورت خلاقانه می‌تواند به همراهی کودک در فعالیت هایی که علاقه ندارد نیز منجر شود. به طور مثال باید از غریزه کنجکاوی کودک به طور هوشمندانه بهره گرفت. مثلا بگویید می خواهم با تو، رازی را در میان بگذارم. کودکان، ذاتا کنجکاو هستند و هرگونه جزئیات می‌تواند برای آنها بسیار جذاب و مهیج باشد. سپس در موقعیت هایی که علاقمند است، ساده درباره موضوعات مورد علاقه، جزئیات را بیان کرد.

دادن حق انتخاب و بیان گزینه های بیشتر: کودکان برای بیان حس استقلال و خودکفایی، ممکن است رفتار های لجبازانه صورت دهند. پیشنهاد می شود چند گزینه انتخابی را در نظر گرفت تا بتواند احساس بهتری داشته باشد. مطمئناً اعتدال، اهمیت بسیاری دارد به طور مثال می توانید در صورت پافشاری به پوشیدن لباس های خاص، چند ست را در نظر بگیرید تا یکی را انتخاب کند.

پرهیز از عجله و شتاب برای اتمام امور: کودکان اگر چه به نظر می رسد چندان درکی از محیط ندارند اما هرگونه اجبار و شتاب را عمیقا احساس می‌کنند و ممکن است منجر به واکنش های لجبازانه شود. بنابراین باید فرصت انتخاب و جستجو فراهم باشد تا تصمیم گیری درست را صورت دهد. از دیگر نکاتی که می‌تواند تقابل با لجبازی کودک را به صورت دوستانه ممکن کند، کاهش تنش های کلامی است، مطمئناً احترام و ارتباط دوستانه نیز صورت می‌گیرد. خشونت و رفتار متقابل می تواند از نظر روحی، تبعاتی را به دنبال داشته باشد. همچنین امنیت فکری و روحی کاهش یافته و همراهی برای اجرای قوانین ساده نیز از بین می‌رود. لحن کلام دوستانه و بیان توضیحات ساده در حد فهم و درک کودک، زمینه سازش و درک مساله را فراهم می کند.

مشاوره: متخصصان افرادی هستند که با تکیه بر دانش و تجربه خود می توانند نکاتی موثر در زمینه شناخت روحیه و خصوصیات کودکان بیان کنند بنابراین در این زمینه، مشاوره را فراموش نکنید. لجبازی کودکان، تجربه مشترک بسیاری از خانواده‌ها است که سبب شده، ندانند چگونه برخورد کنند.

نقش بیماریهای جسمی در لجبازی کودکان

جالب آنکه متخصصان معتقد هستند، نباید تأثیر عوامل فیزیولوژیکی را بر بروز لجبازی کودکان بی تاثیر دانست. ژنتیک و ارث، مشکلات روحی و روانی، نافرمانی، مقابله یا بیش فعالی و همچنین درگیری با بیماری‌های جسمی موجب این اتفاق در برخی از کودکان شده است.

اگر فرزندتان علیرغم استفاده از راهکارهای ذکر شده همچنان با پرخاش و پافشاری غیرمنطقی شما را آزار میدهد، بهتر است که نظر متخصصان را جویا شوید تا بتواند علت را شناسایی کند، متناسب با خدمات درمانی مدنظر، برنامه را تنظیم کند.

خوشبختانه حال مشاوره تخصصی کودک توانسته به افراد بسیاری کمک کند تا بدون استرس و تنش از این خصیصه اخلاقی رها شوند.

غذا خوردن کودکان لجباز

یکی از چالش های والدین کودکان لجباز، ایراد نگرفتن و میل وعده های غذایی بدون بهانه است. این گروه، علاقه‌ای به برخی غذا ها نشان نمی دهند و دیگران را کلافه می‌کنند.

استفاده از شیوه های خلاقانه و تزیین غذا میتواند اشتهای کودک را تحریک کند، پیشنهاد می شود، برای آماده کردن میز و حتی جمع کردن وسایل، وظایفی را به کودک محول نمود تا بتواند مشارکت داشته باشد. پاداش های کوچک مانند انتخاب دسر مورد علاقه نیز می تواند نوعی شیوه غیر مستقیم اما تاثیر گذار باشد.

لباس عوض کردن کودکان لجباز

کودکان، اگر چه درکی از مد و انتخاب لباس ندارند اما ممکن است با پافشاری غیرمنطقی نسبت به پوشیدن لباس هایی که مناسب به آب و هوای فصل نیستند، والدین را عصبانی کنند. برای همراهی و کاهش تنش، بهتر است تنها لباس‌های مناسب فصل را درون کمد قرار داد.

همچنین بیان گزینه های چندتایی می تواند به تصمیم گیری درست منجر شده که از پافشاری غیر منطقی کودک نیز رها کند.

نکات مثبت لجبازی کودکان

اگرچه لجبازی میتواند روابط اعضای خانواده را نیز تحت تاثیر قرار دهد، به طوری که تربیت این گروه را در مسیری طاقت‌فرسا تحریف کند باید نکات مثبت لجبازی کودکان را نیز اشاره کرد تا موفقیت های تحصیلی، زمینه پیشرفت و استقلال فردی را فراهم کند.

تسلیم شدن در برابر فشار همسالان معمولاً در این گروه کمتر به چشم می خورد. در صورت انتخاب هدف خاصی تلاش مضاعفی برای دستیابی نشان می‌دهند.

پیگیری امور و داشتن نظم و انضباط عبور از موانع مختلف را سریعتر ممکن می کند بنابراین می‌توان انتظار بزرگسالانی مسئولیت پذیر و با اراده مستحکم را در آینده داشت.