علائم و نشانه های بیش فعالی در کودکان ۶ تا ۷ ساله

علائم بیش فعالی کودکان ۶ تا ۷ ساله و راهکارهای موثر درمانی را در این مطلب می توانید بخوانید. بیش فعالی را می توان با دویدن، پریدن، پرش، بی قراری حرکتی، سر و صدای بیش از حد و پرحرفی تشخیص داد. چنین رفتاری به ویژه در موقعیت های خاص مشهود است که نیاز به سطح بالایی از کنترل بر رفتار دارند. کندی محسوس در روابط اجتماعی، رفتار بیش از حد پرخطر در شرایطی که احتیاط لازم است نیز معمول است. با ما همراه باشید تا شیوه موثر بر بهبودی را بشناسید.

بیش فعالی مانند باقی اختلالات در کودکان، میتواند وراثتی باشد، این یعنی نه خانواده و نه کودک در انتخاب این اختلالات مختار و مقصر نیستند. برخی خانواده ها به دلیل عدم توجه به این نکات سعی در مخفی کردن و نادیده گرفتن مشکلات و اختلالات کودکان خود دارند.

برای مثال بسیاری از خانواده ها به مرکز درمانی نورولند مراجعه می کنند که از زمان طلایی درمان کودکشان گذشته است، وقتی از آنها درباره تاخیر مراجعه سوال می کنیم، پاسخ می دهند.

• همه می گفتند و ما فکر می کردیم، بزرگ بشه خوب میشه
• باباش هم همینجوری بود خوب شد
• کم کم یاد میگیره خودش
• بره مدرسه درست میشه

شاید شنیده باشید که شناخت کودکان از دنیا و قسمت عمده ای از شخصیت آن ها تا ۷ سالگی شکل می گیرد. تصور کنید کودکی که دارای اختلال است، تعامل کمتری با محیط اطراف می تواند برقرار کند پس عملا شناخت او نسبت به دنیای اطراف، در مقایسه با هم سن و سال های خود بسیار کمتر خواهد بود.

بسیاری از این اختلالات مانند سدی، جلوی پیشرفت کودکان در زمینه های دیگر را میگیرد. تصور کنید کودکی مستعد تحصیل و یادگیری باشد و آینده درخشان تحصیلی ای در انتظار او باشد اما اختلال عدم تمرکز باعث می شود نتواند به اندازه کافی در تحصیل موفق باشد.

مشخصه بیش فعالی کودکان ۶ تا ۷ ساله

این بیماری از کودکی آغاز می شود و با مشکلات تمرکز، رفتار بیش فعالی و تکانشی آشکار می شود. کودک مبتلا به بیش فعالی بی قرار است، فعالیت بیش از حد مداوم از خود نشان می دهد، نمی تواند در مدرسه یا مهد کودک بنشیند، آنچه جالب نیست انجام می دهد. سخن بزرگسالان و حتی سالمندان را قطع می کند، در کلاسها حواسش پرت است، به امور زیادی مشغول است. 

در همان زمان به اندازه کافی و به درستی محیط را درک می کند، تمام دستورالعمل های بزرگان را می شنود و می فهمد، اما به دلیل عدم  تمرکز نمی تواند دستورالعمل های آنها را دنبال کند. علی رغم این واقعیت که کودک به وظیفه خود پی برده است، اما نمی تواند آنچه را که شروع کرده کامل کند و قادر به برنامه ریزی و پیش بینی عواقب اقدامات آنها نیست.

نمونه از خانواده درگیر با مشکل بیش فعالی کودکان

"دست نزن! فوراً آن را زمین بگذار! مادر در مطب متخصص مغز و اعصاب بر سر نوزاد فریاد می زند، وسیله را از دستان او می رباید و عروسکی را که به تازگی به میز دکتر برده بود بازگردانده است.

چنین مادری، یک زن پرتنش و عصبی که در حال درخواست، درمان یک کودک مبتلا به ADHD (اختلال بیش فعالی با کمبود توجه) است. اصولاً با هیچ کودکی و به طور خاص بیش فعال نباید چنین رفتار شود.

این کودکان بسیار حساس و آسیب پذیر هستند، اعتماد به نفس پایینی دارند. هرگونه انتقاد شدید از آنها در مقایسه با سایر کودکان، باعث افزایش عدم امنیت آنها می شود. 

با این حال، فریاد زدن یا تنبیه کودک برای والدین آسان تر از صبر و بردباری است که با آرامش خاطر نشان دهند اشتباهات شده است.

گاهی اوقات، با نگاه کردن به والدین، ​​به راحتی می توان گفت كه كمك، حداقل از نظر روانشناختی ، مورد نیاز آنها است، نه فقط كودكان. بیش فعالی اغلب در فرزندان خانواده هایی رخ می دهد که کمبود احساسات گرم و عاطفی وجود دارد.

مهمترین علت بیش فعالی کودکان ۶ تا ۷ ساله

از جمله دلایل بیش فعالی می توان به استعداد ژنتیکی، بارداری و زایمان خطرناک (احتمال سقط جنین، زایمان زودرس، هیپوکسی، آسیب های هنگام تولد و ...) اشاره کرد. 

از نظر دانشمندان دلیل اصلی آن عدم تعادل فرستنده های شیمیایی (انتقال دهنده های عصبی) در مغز کودک است که این به دلیل عدم کنترل رفتار کودک است. ADHD در نتیجه پرورش نادرست، غفلت یا مجاز پذیری نیست، بلکه نتیجه یک نقص کارکرد خاص مغز است.

علائم کلی اختلال کم توجهی و بیش فعالی کودکان 

در تشخیص ADHD و علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی، شواهد با هم ترکیب می شوند. در این ویژگی ها، تاثیر سنی وجود دارد: بیش فعالی و تکانشگری در کودکان پیش دبستانی بیشتر مشاهده می شود و در دانش آموزان کمبود توجه ملموس است. لازم به ذکر است که پسران سه بار بیشتر از دختران به این سندرم مبتلا می شوند. والدین می توانند اولین تظاهرات را در سنین پایین به وضوح مشاهده کنند.

کودکان مبتلا به ADHD :

• نسبت به سایرین سریعتر شروع به نگه داشتن سر، نشستن، خزیدن، راه رفتن و … می کنند.
• در به خواب رفتن دچار مشکل می شوند، کمتر از حد نرمال می خوابند.
• اگر آنها خسته شدند - به یک فعالیت ساکت و آرام نمی پردازند، خود به خود نمی خوابند و هیستریک می شوند.
• بسیار حساس به صداهای بلند، نور شدید، رفتار غریبه ها، تغییر در وضعیت هستند. این عوامل باعث گریه شدید آنها می شود.
• اسباب بازی ها قبل از بررسی و انس، دور ریخته می شوند. 

دیگر شواهد خاص علائم بیش فعالی و تکانشگری

لازم به یادآوری است که رفتار بیش فعالی در کودک می تواند ناشی از یک وضعیت خاص باشد (حضور در یک گروه بزرگ از کودکان در زمین بازی) و این طبیعی است. علائم بیش فعالی اغلب بی قراری، فعالیت زیاد، کنجکاوی، آسیب پذیری و رفتار اعتراضی نسبت به دیگر کودکان است. ADHD همچنین بر عملکرد بدن تأثیر می گذارد. کودک اغلب مشکلات گوارشی دارد. اسهال نتیجه تحریک بیش از حد روده توسط سیستم عصبی خودمختار است. 

واکنش های آلرژیک و بثورات پوستی بیشتر از همسالان رخ می دهد.

کودک بسیار بی قرار است، نمی تواند آرام بنشیند - تمام وقت در حرکت است.

در شرایطی که به موقعیت ایستا نیاز دارند، بلند می شوند، راه می روند، می دوند (در اتوبوس، تئاتر، مدرسه)

فعالیت حرکتی بی نظم دارند مانند، دویدن، چرخش، خراش بدون هدف خاص.

نمی تواند بازی های آرام انجام دهد، دائماً در حال حرکت است.

بسیار پرحرف هستند. بدون گوش دادن با تفکر سریع به سوالات پاسخ می دهند، ابتدا صحبت می کنند، سپس فکر می کنند.

نمی تواند برای نوبت خود صبر کند (در بازی، در کلاس و غیره).

اغلب با دیگران مشاجره می کند، در مکالمات، بازی ها دخالت می کند.

کودک نمی تواند برای مدت طولانی توجه خود را حفظ کند، هنگام انجام وظایف اشتباه می کند.

سریع و خیلی راحت حواسش، پرت می شود.

نمی تواند از قوانین و دستورالعمل های خاص پیروی کند.

گویی که درخواست تجدیدنظر از او را نمی شنود.

سازماندهی دشواری دارد مانند (هنگام یادگیری ، بازی).

از کارهایی که نیاز به تمرکز طولانی دارند جلوگیری می کند.

اغلب وسایل خود را از دست می دهند (لباس، اسباب بازی، وسایل مدرسه).

خیلی راحت توسط محرک های اضافی منحرف می شوند.

بسیار فراموشکار در زندگی روزمره هستند.

اگر والدین در بیش از دو موقعیت (در خانه، مدرسه، پیاده روی) حداقل در مدت ۶ ماه حداقل نیمی از علائم فوق را مشاهده کنند و چنین رفتاری در سازگاری اجتماعی کودک تداخل ایجاد کند، حتما باید با یک متخصص مشورت کنند.

عواقب بیش فعالی در کودکان ۶ و ۷ ساله

مشکلات در یادگیری با سطح نرمال هوش رخ می دهد. کودک ممکن است در خواندن مشکل داشته باشد. با این حال، او حروف و اصوات فردی را درک نمی کند یا کاملاً این مهارت را ندارد. عدم یادگیری ریاضی می تواند یک نقض مستقل باشد یا با مشکلات خواندن و نوشتن همراه باشد.

اختلالات ارتباطی نیز رایج است. کودک مبتلا به ADHD ممکن است در مورد همسالان و بزرگسالان ناآشنا وسواس داشته باشد که حتی می تواند رفتاری بیش از حد احساسی یا حتی پرخاشگرانه باشد که برقراری ارتباط دوستانه را دشوار می کند.

تأخیر در رشد عاطفی اتفاق غیرمعمولی نیست. کودک بیش از حد دمدمی مزاج و عاطفی رفتار می کند، انتقاد، شکست را تحمل نمی کند، رفتارهای متعادل، "کودکانه" ندارد. 

مشخص شده است که در ۳۰٪ تاخیر در رشد عاطفی وجود دارد. به عنوان مثال ، یک کودک ۱۰ ساله مانند یک کودک ۷ ساله رفتار می کند، اگرچه رشد عقلی از همسالان بدتر نیست.

عزت نفس منفی بر رفتارهای بسیاری تاثیرگذار است. کودک در طول روز تعداد زیادی نظر را می شنود. اگر با همسالان نیز مقایسه شود، وضعیت را بدتر می کند. انتقاد و ادعا، کودک را متقاعد می کند که او از دیگران بدتر بوده و حتی احمق و بی قرار است. این رفتار باعث می شود کودک ناراضی، گوشه گیر، پرخاشگر باشد و از دیگران نفرت داشته باشد.

نوسانات خلقی هر چند دقیقه یک بار اتفاق می افتد. کودک از خنده به گریه می رود. التهاب به خصوص در کودکان مبتلا به ADHD شایع است. در هنگام عصبانیت کودک اشیایی را پرتاب می کند، ممکن است درگیری را شروع کند یا چیزهای مجرم را خراب کند. این کار را بلافاصله، بدون فکر کردن و بدون برنامه ریزی برای انتقام گیری انجام دهد.

کودک احساس خطر نمی کند. او می تواند کارهایی را انجام دهد که برای سلامتی و زندگی خود خطرناک است: بالا رفتن از دیوار بلند بالا، عبور از ساختمان های متروکه، راه رفتن روی یخ های نازک علاقه اوست، که منجر به سطح بالایی از آسیب ها در کودکان مبتلا می شود.

تظاهرات اختلال نقص توجه به این دلیل است که سیستم عصبی کودک بسیار آسیب پذیر است. قادر به تسلط بر مقدار زیادی از اطلاعات ناشی از دنیای خارج نیست. فعالیت بیش از حد و عدم توجه برای محافظت از خود در برابر بار غیر قابل تحمل سیستم عصبی است.

نکات موثر بر درمان اختلال بیش فعالی با کمبود توجه

اول از همه وضعیت کودک باید توسط یک متخصص ارزیابی شود، یعنی والدین باید کودک را به یک روانشناس و / یا متخصص مغز و اعصاب نشان دهند. متخصص به تجزیه و تحلیل صحیح رشد ذهنی، اجتماعی، جسمی و عاطفی کودک کمک خواهد کرد. اگر متخصص حرفه ای بتواند رفتار کودک را در خانه ارزیابی کند، ایده آل است.

مرحله دوم این است که بفهمیم سبک آموزشی مدرسه برای این کودک مناسب است یا خیر. در بعضی موارد به دلیل بیش فعالی، کودک یا از همسالان خود جلوتر است یا برعکس، مهم است که معلمان از این سندرم آگاهی داشته باشند و درک کنند که چگونه باید با چنین کودکی رفتار کنند. از این گذشته کمک بزرگی به والدین است ​​بنابراین باید چیزی که معلم هنگام کودک در کودکستان و مدرسه می بیند را مدیریت نماید. 

بعلاوه، چنین کودکانی در یادگیری مشکل دارند و هنگام رفتن به مدرسه برای والدین بسیار مهم است که به دنبال معلمانی باشند که می دانند چگونه با آنها کار کنند. همچنین مهم است که همیشه در مورد ADHD با معلمان صادق باشیم.

در برخی موارد پیچیده، پزشک ممکن است دارو تجویز کند. درصورتی که کودک ناسازگار باشد درمواردی مانند یادگیری، برقراری ارتباط با همسالان، هنگامی که رفتار کودک قابل کنترل نیست، مشکلات زیادی دارد، این مورد نیاز است.

درمان اصلاح روانشناختی و آموزشی، روان درمانی (روان درمانی رفتاری، خانوادگی، فردی و گروهی برای کودک، آموزش برای والدین) نیز استفاده می شود.

توصیه هایی برای والدین درگیر با بیش فعالی و تکانشگری کودکان ۶ و ۷ ساله

صبور باشید، خونسردی خود را حفظ کنید. از انتقاد بپرهیزید. ویژگی های رفتار کودک تقصیر او نیست و هرگز توهین و خشونت جسمی قابل قبول نیست. برقراری ارتباط صریح با کودک از یاد نبرید. بروز احساسات در حالت های چهره و صدا به شما در جلب توجه کمک می کند. مهم است که به چشمان کودک نگاه کنید.

از تماس بدنی استفاده کنید. هنگام برقراری ارتباط با کودک، دستش را بگیرید یا در آغوش بگیرید.

چنین رفتاری بسیار اثر آرام بخش است و به تمرکز کمک می کند.

بیاد داشته باشید که کودک اراده کافی برای تکمیل آنچه را که آغاز شده است ندارد، او بسیار وسوسه می شود که در نیمه راه متوقف شود. دانستن اینکه فرد بالغ وظیفه کنترل دارد، به خاتمه یافتن پرونده کمک می کند. این امر نظم و کنترل خود را در آینده تضمین می کند.

وظایف عملی را برای کودک تعیین کنید. اگر با وظیفه ای که تعیین کرده اید کنار نمی آید، دفعه بعد آن را ساده کنید. اگر دیروز او حوصله جمع همه اسباب بازی ها را نداشت، امروز فقط بخواهید مکعب ها را در یک جعبه جمع کنید.

وظایف را در قالب دستورالعمل های کوتاه برای کودک تنظیم کنید. بیایید بین تک تک کارها استراحت کند. مثلا اگر اسباب بازی ها را جمع کرد، ۵ دقیقه استراحت کرد سپس برای شستن دستان برود.

کودک خود را از داشتن فعالیت بدنی در طول کلاس ها نیز نباید منع کرد. اگر پاها را تکان داد، اشیا مختلفی را در دستان خود بچرخاند، پشت میز بنشیند، این روند روحی او را بهبود می بخشد. اگر این فعالیت کوچک را محدود کنید، مغز کودک کند شده و قادر به دریافت اطلاعات نخواهد بود.

ستایش برای هر موفقیتی نیاز است. این کار را به تنهایی و با خانواده انجام دهید. کودک بیش فعال عزت نفس پایینی دارد. او اغلب می شنود که او بد است. بنابراین، ستایش بسیار حیاتی است. این رفتار، کودک را تشویق به نظم می کند، حتی در انجام کارها حتی تلاش و پشتکار بیشتری داشته باشد. خوب است اگر تعریف و تمجید واضح باشد. هر از گاهی "پاداش ها" را تغییر دهید. محرومیت از پاداش راهی موثر برای مجازات است.

در برنامه های خود ثابت قدم باشید. اگر مدت طولانی نمی توانید تلویزیون تماشا کنید، وقتی مهمان هستید یا خسته هستید از این امر استثنا نکنید.

به کودک هشدار دهید که بعد چه اتفاقی خواهد افتاد. قطعا کارهایی که برای شما جالب هستند برای او دشوار است. بنابراین ، ۵-۱۰ دقیقه قبل از پایان بازی، هشدار دهید که به زودی او بازی را تمام می کند و اسباب بازی ها را جمع می کند.

به برنامه ریزی عادت کنید. با هم، لیستی از کارهایی را که امروز باید انجام شود، تهیه کنید و سپس کارهای اتمام شده را خط بزنید.

یک برنامه روزانه داشته باشید و آن را دنبال کنید که کودک یاد می دهد که برنامه ریزی کند، زمان خود را درست اختصاص دهد و آنچه را که به زودی اتفاق می افتد پیش بینی کند. این امر باعث پیشرفت کار لوب های پیشانی و ایجاد احساس امنیت می شود.

فرزند خود را به ورزش تشویق کنید. ورزش های رزمی شرقی، شنا، دو و میدانی، دوچرخه سواری بسیار مفید خواهد بود. آنها فعالیت کودک را در مسیر درست هدایت می کنند. ورزش های گروهی (فوتبال، والیبال) می تواند مشکلاتی ایجاد کند. ورزش های آسیب زا (جودو، بوکس) می توانند سطح پرخاشگری را افزایش دهند.

انواع مختلفی از فعالیت ها را امتحان کنید. هرچه بیشتر به فرزند خود پیشنهاد دهید، احتمال اینکه بتواند سرگرمی خود را پیدا کند که به کم تحرکی و توجه بیشتر کمک کند، بیشتر خواهد بود. این باعث افزایش عزت نفس و بهبود روابط با همسالان می شود.

از تماشای تلویزیون و نشستن طولانی مدت در مقابل رایانه جلوگیری کنید. کودک ۶ ساله نباید بیش از یک ساعت تلویزیون تماشا کند.

چنین کودکی باید آماده باشد که بعد از خانه دور شود. اگر به دیدار پزشک یا بیمارستان می روید ، باید به او بگویید چه چیزی در انتظار او است.

در مراقبت از کودک، والدین اغلب خود را فراموش می کنند. آنها خسته شده اند، زیرا کار سخت و بدون روزهای تعطیل است و اغلب تربیت چنین کودکانی فقط برای مادران هست، در حالی که پدر مشغول کار است. 

لازم است برنامه ای سازماندهی شود تا حداقل بعد از ظهر مادربزرگ، پرستار بچه یا شخصی که می تواند کمک کند، بیایند و والدین بتوانند به سینما، کافه بروند، با دوستانشان ملاقات کنند و حواسشان را پرت کنند.

به یاد داشته باشید، اگر کودک شما به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه مبتلا شده است، به این معنی نیست که او در رشد از سایر همسالان خود عقب است. این حالت خاص ذهنی و رفتاری است.

والدین باید بیشتر تلاش کنند، صبر زیادی در آموزش نشان دهند و در بیشتر موارد کودک این مشکل را پشت سر می گذرد.

روش های مخرب تربیتی برای کودکان بیش فعالی

 

همیشه همراهی خانواده های عزیز از مهم ترین مقوله های برخورد با کودکان بیش فعال است. پیشنهاد می کنم موارد زیر را خوانده و صد البته در روزمره با کودک بیش فعال خود تمرین کنید.

• انتقاد بیش از حد مداوم از کودک
• ایده آل سازی کودک ("تو بهترین هستی")
• محکوم کردن کودک، اختصاص دادن برچسب های منفی به او
• طرد شدن کودک
• ارعاب از دست دادن عشق
• رابطه منفی با کودک، اختلال در ارتباطات
• اتهامات بیش از حد به کودک
• مقایسه یک کودک با سایر کودکان به روشی منفی
• ایجاد ناامیدی در کودک
• عدم کمک برای مشکلات 

شما احتمالاً این دختران و پسران بیش فعال را از کلاس کودکستان یا مدرسه کودک خود می شناسید و شاید شما معلم یا مربی آنها باشید. یا خود شما - والدینی که دائماً چنین سخنان و سرزنش هایی را می شنوند.

"پسرت برای تربیت خود به توجه بیشتری احتیاج دارد" ، "او در جایی دور سیر می کند" ، "به درس گوش نمی دهد" ، "برچسب یک احمق را جلوی صندلی همکلاسی ها می چسباند" ، "شما باید در این مورد کاری انجام دهید" ، " مشکل دخترت بسیار جدی است " ، " درگیری با بچه های دیگر دارد "، " در پاسخ به اظهارات بحث می کند." .

در هر صورت،  درک دلایل رفتار تحریک پذیر کودکان ضروری است .

شیوه درست برخورد با کودکان ۶ و ۷ سال درگیر بیش فعالی

مشکلات مکرر در روابط در خانواده، با والدین، ​​معلمان، همسالان می تواند منجر به ایجاد لایه ای از اختلالات عاطفی، علائم افسردگی، اختلالات اضطرابی شود. اغلب کودکان مبتلا به بیش فعالی به گروه های ضد اجتماعی پناه می برند که اقدامات پرخطر، بزهکاری، سو مصرف مواد و غیره را انجام می دهند.

والدین همواره می پرسند که آیا لازم است بیشتر آموزش دهیم، دعوا کنیم، سخت گیرتر و کنترل شویم؟ آیا به چیز دیگری احتیاج دارند؟

برخورد نامناسب می تواند منجر به اعتیاد، جراحت، حبس شود و بسیار ناراحت کننده باشد، زیرا این کودکان اغلب از رشد فکری بالایی برخوردار هستند که می توانند در جامعه موفق و مفید واقع شوند، اما عدم درک اصل مشکل و درمان دیررس منجر به پیامدهای ناامیدکننده ای می شود.

چنین کودکانی برای جلب توجه هم سن و سالان خود و اثبات شجاعت خود و یا به قول خودشان برای سرگرمی، تحت تأثیر انگیزه می توانند دست به اقدامات پرخطر، سرقت، دزدی و غیره زنند.

کودکان مبتلا به بیش فعالی می توانند در کلاس کمک های خوبی برای معلم باشند و در صورت لزوم همیشه آماده کمک هستند. هنگامی که کودک مبتلا به بیش فعالی ملزم به انجام کاری نیست که از نظر جسمی قادر به انجام نباشد، اما درعوض فعالیت و توجه را در جهت درست سازماندهی و هدایت می کند، همه اینها از بروز "رفتار بد" جلوگیری می کند. بهترین استفاده از نقاط قوت کودک برای یادگیری، پیشرفت دست می دهد.

سن تشخیص بیش فعالی بیشتر در کودکان

بیش فعالی بیشتر در کودکان در سن پیش دبستانی و دبستان دیده می شود. در این دوره، انتقال به فعالیت های یادگیری و بار فکری افزایش می یابد: کودکان باید بتوانند در یک دوره طولانی تر تمرکز کنند، تکالیف را به پایان برسانند تا به نتیجه برسند. 

والدین پیامدهای منفی بی قراری، بی نظمی، تحرک بیش از حد کودک خود را می بینند، تذکرات و نظرات معلمان را می شوند. کودکان بیش فعال به سرعت هیجان زده می شوند. مشاهده جیغ و رفتار هیستریک در صدای یک بزرگسال فقط فعالیت آنها را تحریک می کند. ثابت شده است که اندازه مغز در کودکان بیش فعال ۳-۴٪ کوچکتر از حد طبیعی است. هرچه مغز کوچکتر باشد، تظاهرات بیش فعالی قویتر است. کارشناسان معتقدند که بیش فعالی در نتیجه تربیت نامناسب نیست بلکه ماهیتی بیولوژیکی دارد.

وقتی آغوش به دارو تبدیل می شود در مبارزه با بیش فعالی در کودکان

به دلیل چابکی و بی قراری، چنین کودکی بلافاصله چشم ها را به خود جلب می کنند. چنین کودکی بی تاب و کلافه است. تکانشی و پرخاشگر نیز هست و نمی توانید بیش از ۵-۱۰ دقیقه به چیزی توجه کنید. او زیاد و سریع صحبت می کند ، سوالات بی شماری می پرسد، اما منتظر جواب نمی ماند، زیرا در یک لحظه وقت دارد که به چیز دیگری علاقه مند شود.

این علائم و همچنین هیجان عصبی بیش از حد، عدم کنترل حرکات و احساسات، هماهنگی ضعیف حرکات، خستگی و … سندرم بیش فعالی را تعیین می کند .

رفتار کودکان بیش فعال در مدرسه

بسیاری از کارشناسان به افزایش سالانه تعداد کودکان مبتلا به این اختلال روانی اشاره می کنند. اکثریت قریب به اتفاق رفتارهای غیرمعمول والدین در مورد کودکان وقتی زمان آماده شدن برای مدرسه فرا می رسد (اوج بیماری در سن ۵-۷ سالگی اتفاق می افتد) شروع به آزار و اذیت می کند. پس از آن مشخص می شود که کودک بعید است در برابر زمان اختصاص داده شده برای درس پشت میز مقاومت کند. بعلاوه، او احتمالاً در یافتن دوستان خود با مشکل روبرو خواهد شد.

اگر چنین کودکی در حالی که با کودکان دیگر بازی می کند یک اسباب بازی را دوست ندارد، اولین کار این است که آن را بردارید، نه اینکه از او بخواهید بازی کند. حداقل به همین دلیل، آنها در برقراری ارتباط با همسالان خیلی موفق نیستند.

در زمین بازی کودکان بیش فعال مانند گردبادی هستند که همه چیز را در مسیر خود نابود می کنند. بنابراین، والدین سایر کودکان سعی می کنند کودک خود را تا آنجا که ممکن است از آنها دور کنند. بر این اساس کودکان بیش فعال دارای مشکل سازگاری اجتماعی هستند .

نحوه برخورد با کودکان بیش فعال در مدرسه

اگرچه، به استثنای برخی موارد، بیش فعالی بر هوش عمومی کودک تأثیر نمی گذارد، اما مشکلات عملکرد مدرسه عمدتا به دلیل بی قراری، عدم توانایی در تمرکز و ضعف حافظه به وجود می آید، آنها دانش آموزان شر و شیطان در مدرسه هستند.

البته برای معلمان راحت تر است که چنین کودکی را به روانپزشک یا متخصص مغز و اعصاب بفرستند تا اینکه به دنبال رویکردی برای درمان آنها باشند. بنابراین، در کشور ما بسیاری از کودکان بیش فعال طبق یک برنامه فردی به تحصیل تربیت می شوند، بنابراین سرعت رشد و اجتماعی شدن آنها به تأخیر می افتد.

با توجه به وخیم شدن سالانه اوضاع و رواج آن، امروزه مسئله بیش فعالی نه تنها والدین، ​​پزشکان و روانشناسان بلکه مسئولان دولتی را نیز نگران می کند. پس از همه، با توجه به برخی از تخمین های کارشناسان، تنها در اوکراین امروز از ۵۰ تا ۱۵۰ هزار کودک وجود دارد.

سبک درمانی موثر بر درمان بیش فعالی کودکان 

کودکان بیش فعال با استفاده از دارو (محرک) و با کمک انواع روش ها و تمرینات روانشناختی با هدف آموزش کنترل خود، رشد مهارت های ارتباطی، پشتکار و توجه (اصلاح به صورت جداگانه انجام می شود) تحت درمان قرار می گیرند.

برای چنین کودکانی دریافت رژیم غذایی ویژه (محدودیت در شیرینی ها) الزامی است. برای آنها کلاسهای مفیدی برای توسعه احساسات لمسی (مدل سازی، نقاشی با انگشت) و بازی با آب نیاز است. 

این روش ها مطمئناً موثر هستند. با این حال، کمک به کودک به جای اینکه تا حدی علائم بیماری را تسکین دهد ، فقط در صورتی امکان پذیر است که والدین بخواهند کمک کنند ، نه اینکه زندگی آنها را فقط ساده کنند.

کودکان بیش فعال نیز آماده هستند که نه تنها مدت طولانی را در کلاسها بگذرانند، بلکه به یک خط تحصیل پایبند باشند و همچنین روی خودشان کار کنند.

برای شروع باید سعی کنید هویت کودک را بپذیرید. سعی کنید او را همانطور که هست دوست داشته باشید و از نشان دادن این احساس خجالت نکشید. حداقل با کمک "قانون ۸ بار آغوش". کودک را بغل کنید. حداقل ۸ بار در روز. برای اینکه او عشقتان را احساس کند البته شما نیز به آن نیاز دارید.

این مسئله برای هر کودکی خصوصاً برای افراد بیش فعال بسیار مهم است. به خصوص که آغوش تنش را تسکین می دهد. به گفته کارشناسان عشق بهترین دارو است.

راهکارهای ساده اما تاثیرگذار بر بهبود بیش فعالی کودکان 

- کودک خود را به بازی های غیرفعال عادت دهید مانند مجسمه سازی. حتی اگر کودک شما به سختی می تواند آرام بنشیند، اغلب حواس او را پرت کنید، از او حمایت کنید ("شما به این موضوع علاقه مند هستید ، بیایید ببینیم ...") ، اما پس از برآوردن کنجکاوی، سعی کنید به مورد قبلی برگردید و بعد روی به یک درس دیگر بیاورید. 

- به کودک خود یاد دهید که آرام شود. شاید "دستورالعمل" شما برای یافتن هماهنگی درونی با او یوگا باشد. برای کسی دیگر ممکن است، روش های دیگر آرامش بخش، مناسب تر باشد. --یک روانشناس خوب به شما می گوید که این می تواند هنر درمانی، قصه درمانی، شاید مدیتیشن باشد.

- فراموش نکنید که به کودک بگویید چقدر او را دوست دارید.

-درمان دارویی نیز موثر است اما فقط دریافت یک آرامبخش مشکل را حل نمی کند. بالاخره داروها چه کاری انجام می دهند؟ آنها انرژی کودک را سرکوب می کنند، گویی که مانع حرکات زیاد می شود، اما دلیل این اتفاق همچنان باقی است. بیش فعالی یک بیماری نیست، چنین نوجوانی ممکن است در مدرسه با مشکل روبرو شود، ایجاد روابط با همسالان و بزرگسالان برای او دشوار خواهد بود، همچنین بعید به نظر می رسد موفق شود.

 -تماس بدنی با کودک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در یک موقعیت پر تنش، او را در آغوش بگیرید، فشار دهید، او را آرام کنید، یک کلمه مهربانانه بگویید - در پویایی این یک اثر مثبت برجسته است ، زیرا تنش عضلانی و احساسی کودک کاهش می یابد. اظهارات و محدودیت های مداوم فقط باعث افزایش فاصله بین والدین و فرزندان آنها می شود.

-برای کودک چارچوب رفتاری، تعریف کنید - چه چیزی ممکن است و چه غیرممکن. 

-علیرغم برخی کاستی ها، کودکان بیش فعال باید با مشکلات مشترک همه همسالان کنار بیایند.

-سیستم ممنوعیت ها باید با پیشنهادهای جذاب جایگزین همراه باشد. به عنوان مثال اگر یک کودک شروع به پاره کردن کاغذ دیواری می کند (یک تظاهرات رایج). باید آن را متوقف کنید و به جای آن یک ورق کاغذ بدهید: "سعی کنید آن را پاره کنید پس از پایان کار، تمام قطعات را در یک کیسه جمع کنید."

-رفتار نمایشی کودک راهی برای جلب توجه شما است. وقت بیشتری را با او بگذرانید: بازی کنید تا نحوه برقراری ارتباط با دیگران، نحوه رفتار در جمع، عبور از خیابان و سایر مهارت های اجتماعی را بیاموزد.

-در خانه ایجاد فضای آرام برای کودک بسیار ضروری است. ایده آل است اگر برای کلاس ها، بازی ها محیطی خلوت باشد یعنی ایجاد "قلمرو"، یک اتاق یا بخشی از آن را به او اختصاص دهید. باید حداقل مواردی در اتاق وجود داشته باشد که باعث حواس پرتی کودک نشود. رنگ کاغذ دیواری نباید روشن باشد بهتر است تسکین دهنده (ترجیحاً آبی) باشد. خوب است که یک وسیله ورزشی را در اتاق او ترتیب دهید.

-تا آنجا که ممکن است از حضور در ازدحام زیاد جمعیت پرهیز کنید. حضور در مغازه ها ، بازارها و ... برای کودک بسیار هیجان انگیز است.

-از کودک خود در برابر خستگی محافظت کنید، زیرا منجر به کاهش کنترل و افزایش فعالیت حرکتی می شود. وقت او را در مقابل تلویزیون و کامپیوتر نیز محدود کنید.

-اطمینان حاصل کنید که کودک شما خوب خوابیده است. کمبود خواب منجر به زوال رفتاری شده حتی منجر به کم توجهی و خودکنترلی می گردد.

-به فرزند خود فرصت دهید تا انرژی مازاد خود را صرف کند. فعالیت بدنی مفید روزانه در هوای تازه - پیاده روی طولانی، دویدن، ورزش پیشنهاد می شود. 

-علاقه کودک خود را به هر فعالیتی سوق دهید. برای او مهم است که در هر کاری مهارت داشته باشد. وظیفه والدین این است که کلاسهایی را پیدا کنند که کودک "موفق" شوند و اعتماد به نفس او را افزایش دهند. با این حال، کودک نباید بیش از حد در فعالیت های موجود در محافل -مختلف، به ویژه در مناطقی که بار قابل توجهی بر حافظه و توجه دارند حضور یابد، همچنین اگر کودک از این فعالیت ها لذت زیادی نمی برد، اثر منفی دارد.

 قوانین برای کودکان بیش فعال

• قبل از مجازات، باید بفهمند چه اتفاقی افتاده است.
• انتخاب روش موثر مجازات مهم است. (فریاد و ضرب و شتم نكنید، اما مثلاً از روش مجازاتها، مهلت زمانی، محرومیت از امتیازات استفاده كنید).
• اگر تصمیم دارید کودک را تنبیه کنید، نباید به او ترحم یا گریه کنید و عذرخواهی نماید.
• مجازات باید بلافاصله اعمال شود.
• در صورت تنبیه، باید آرام باشید و عصبانی نشوید.
• قبل از مجازات، باید توضیح واضح و روشنی در مورد چرایی این کار بگویید.

بهبود راهکارهای درمان بیش فعالی در کودکان ۶تا۷ساله

ما در حال تغییر شیوه زندگی خانواده هستیم. برای از بین بردن همه تردیدها و تدوین استراتژی درست رفتار، حتما با یک متخصص مغز و اعصاب مشورت کنید و به دقت توصیه های او را دنبال کنید.  این واقعیت را نیز بپذیرید که سالهای زیادی است که شیوه زندگی خانواده بر اساس علایق تربیت فرزند تعیین می شود. 

مطمئناً هر کودکی نیاز به توجه، عشق، مراقبت دارد که فقط به او اختصاص داده شود، اما یک کودک بیش فعال بیش از حد به دو برابر این موارد را نیاز دارد.

سعی کنید خانه خود را برای کودک بیش از حد فعال راحت کنید: تا حد امکان فرش، شیشه و خرده ریزهای خطرناک در دسترس نباشند. اما فضای "استریل" ایجاد نکنید، به طور کلی عاری از خطرات باشد: 

بهتر است که تمام پریزها در خانه مهر و موم شده باشند، کودک بیش فعال به آنها توجه می کند. تا آنجا که ممکن است به آن فعالیتها و بازیهایی که باعث پیشرفت هماهنگی حرکات، مهارته ای حرکتی ظریف، توجه، توانایی تمرکز می شوند توجه کنید مانند پازل.

هیچ فایده ای ندارد که یک کودک بیش فعال را مجبور کنیم همه کارها را به تنهایی انجام دهد. چنین فعالیت هایی تنها در صورتی مفید خواهند بود که به یک پروژه مشترک و هیجان انگیز برای هر دوی شما تبدیل شود.

برای تکمیل وظایف دستورالعمل های روشنی ارائه دهید. کودک را بیش از حد خود کنترل بار نیاورید، به خاطر داشته باشید که او به راحتی نمی تواند توجه خود را به یک نوع کار حفظ کند. کلاسها را به دوره های کوتاه اما مکرر تقسیم کنید. در وقفه های کوتاه، به کودک خود فرصت دهید یک بازی متحرک انجام دهد یا فقط بدود. کودک خود را به تدریج به دوره های طولانی تر کار عادت دهید.

آرام باشید - بدون موفقیت تحمل غیرممکن است! 

با اولین معلم پسر یا دخترتان صحبت کنید. بسیار مهم است که معلم درک کند فرزند شما با مشکلات عصبی موقتاً روبرو است. با آرامش در مورد استراتژی والدین، ​​موفقیت ها و شکست های کودک صحبت کنید. سعی کنید حمایت معلم را به دست آورید.

این واقعیت را بپذیرید که دانش آموز کلاس اول ابتدا مشکلات قابل توجهی را تجربه خواهد کرد. برای این واقعیت آماده باشید که او می تواند یادگیری حروف را کنار بگذارد، کلمات و جملاتی را اضافه نکند، در ساده ترین مثالها اشتباه کند.

به یاد داشته باشید که به دلیل عدم توانایی در تمرکز این حرکات را دارد. کودک مقصر این واقعیت نیست که مشکلی برای او پیش آمده است. 

هنگامی که او در حال انجام تکالیف خود است، فرصتی پیدا کنید تا برای مدتی از آشپزخانه یا تلویزیون دور شوید و فقط با چیزی که کنار گذاشتن آن کار دشواری است (بافندگی ، گلدوزی) آرام در همان اتاق بنشینید. 

قبل از اتمام دروس، می توانید جدول ضرب را با کودک تکرار کنید یا تمرین کنید که نامه جدیدی روی پیش نویس بنویسید. اما بگذارید خودش کار را انجام دهد. قبل از اینکه کودک حفظ کند، اطمینان حاصل کنید که وی کلمات را به درستی خوانده و معنای کلی آن را درک کرده است - به دلیل بی توجهی ناشی از بیش فعالی، وی نمی تواند توضیحات معلم را بشنوید‌.

چگونه با یک کودک بیش فعال ارتباط برقرار کنیم؟

در اینجا چند قانون ساده اما موثر آورده شده است:

• در صورت نیاز کودک را هنگام ایستادن منع نکنید
• به او فرصت دهید در کلاس حرکت کند (آموزش پاک کردن تخته، معرفی خود)
• هرگز اجبار به کاری نکنید، اما در مقابل چنین کودکی هم تملق نگویید. شاید چندین بار پرسیدن کافی باشد.
• همیشه برای گوش دادن به چنین کودکی وقت بگذارید و سعی کنید از داستان و گفتارش  انتقاد نکنید.
• در صورت امکان، اقدامات کودک را نادیده بگیرید و رفتار خوب را تشویق کنید.
• به چنین دانش آموزانی اجازه دهید در هنگام استراحت فریاد بزنند تا کودکان از ضعف و عصبانیت خلاص شوند.
• در طول درس سعی کنید رفتارش را بیشتر کنترل کنید.

نحوه غذا خوردن کودکان بیش فعال

ADHD در سنین ۲ تا ۳ سالگی بسیار شایع است. اما همچنین می تواند در سنین بعدی - در دوران مدرسه ، یعنی در سن ۶-۸ سالگی - خود را نشان دهد. کودکان بیش فعال در یادگیری و برقراری ارتباط با همسالان مشکل دارند. آنها مجازات یا اقناع نمی شوند.

مطالعات رژیم غذایی نشان می دهد که کودکان بیش فعال بیش از حد شیرینی و شکر مصرف می کنند. گلوکز اضافی، فقدان یک رژیم غذایی متعادل اغلب منجر به فرآیندهای متابولیک غیرطبیعی در کودکان می شود. متخصصان توصیه می کنند غذاهایی را که کودکان شما می خورند تجزیه و تحلیل کنید تا بفهمید چرا برخی از آنها باعث تحریک بیش فعالی می شوند، برخی مواد غذایی رفتار کودک را دمدمی مزاج و تحریک پذیر می کنند.

البته بدانید که برای بدن در حال رشد دریافت تمام ویتامین ها و مواد معدنی لازم بسیار مهم است. برای شروع، شما باید مقدار چربی های امگا ۳ را در رژیم غذایی کودک خود افزایش دهید. امگا ۳ برای بسیاری از کودکان مبتلا به سندرم بیش فعالی اثر آرام بخشی دارد و کمبود مواد مغذی بر رشد ساختار مغز، سطح حافظه، توجه و ... تأثیر منفی می گذارد.

لازم است در رژیم غذایی کودک سبزیجات تازه، محصولات لبنی چربی یا کم چرب (ماست، کفیر، پنیر)، پنیرهای تهیه شده از شیر بدون چربی باشد. با ارائه میوه ها یا توت های تازه، منجمد یا خشک به کودک خود می توانید میزان مصرف قند را کاهش دهید.

از شیرینی های مصنوعی، می توانید شکلات تلخ را ترک کنید. برخی خوداکی ها باعث کاهش سطح آدرنالین و نورآدرنالین در خون می شود که منجر به عصبانیت و هیجان کودکان می شود. از بستنی ها بهتر است وانیلی را انتخاب کنید، زیرا به دلیل خاصیت تسکین دهنده آن است.