آیا کودک بیش فعال اختلال یادگیری هم دارد؟

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) یک اختلال یادگیری نیست، اما علائم آن می‌توانند تأثیرات قابل توجهی بر فرایند یادگیری کودک داشته باشند. ADHD به‌طور کلی به مشکلاتی در تمرکز، کنترل تکانه‌ها و بیش فعالی اشاره دارد که ممکن است منجر به مشکلاتی در عملکرد روزمره کودک، از جمله در محیط‌های آموزشی، شود.

بر اساس تحقیقات و نظر کارشناسان در زمینه اختلالات یادگیری و سازمان‌های مرتبط با آن، ADHD می‌تواند به طور غیرمستقیم بر فرایندهای یادگیری تاثیر بگذارد. کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است با چالش‌هایی در ماندن در کلاس، انجام تکالیف و پیگیری دستورالعمل‌های پیچیده مواجه شوند در حقیقت، بسیاری از این کودکان ممکن است علاوه بر ADHD، با اختلالات دیگری همچون اختلالات یادگیری (LD) نیز دست و پنجه نرم كنند. این اختلالات می‌توانند مشکلاتی در پردازش اطلاعات، مهارت‌های خواندن، نوشتن و یا ریاضی ایجاد کنند که بر تحصیل و پیشرفت تحصیلی تاثیر بگذارد.

در عین حال، متخصصان تأکید می‌کنند که ADHD خود به عنوان یک اختلال یادگیری طبقه‌بندی نمی‌شود زیرا این اختلال، به طور خاص درک مفاهیم مانند خواندن و نوشتن یا مسائل مربوط به پردازش اطلاعات کلامی و نوشتاری را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد به عبارت دیگر، کودکانی که به ADHD مبتلا هستند، ممکن است توانایی‌های شناختی طبیعی در زمینه‌های مختلف یادگیری داشته باشند، اما چالش‌هایی در حفظ توجه و کنترل رفتارهای خود تجربه کنند که این امر می‌تواند فرآیند یادگیری را مختل کند.

چگونه ADHD بر یادگیری کودک تاثیر می‌گذارد؟

 

کودکانی که به ADHD مبتلا هستند، معمولاً با مشکلاتی در زمینه توجه به جزئیات، سازماندهی تکالیف و پیگیری دستورالعمل‌ها مواجه می‌شوند و این مشکلات به‌ویژه در محیط‌های آموزشی و در مواجهه با تکالیف پیچیده و طولانی‌تر نمود پیدا می‌کند برای مثال، در کلاس‌های درس که نیاز به توجه متمرکز و حفظ نظم دارند، کودکانی که ADHD دارند ممکن است به راحتی حواسشان پرت شود یا نتوانند توجه کافی به مطالب درس معطوف کنند و این امر می‌تواند بر یادگیری آنها تاثیر بگذارد و مانع از پیشرفت مناسب در زمینه‌های مختلف تحصیلی شود.

علاوه بر این، کودکانی که دچار ADHD هستند ممکن است به دلیل ناتوانی در حفظ نظم و ترتیب در انجام تکالیف، دچار مشکلاتی در انجام تکالیف خانه و پروژه‌های گروهی شوند و همین عوامل می‌تواند به کاهش اعتماد به نفس و افزایش اضطراب در این کودکان منجر شود.

نکات مدیریتی و درمانی برای بهبود یادگیری در کودکان مبتلا به ADHD

 

مهم است که والدین و معلمان درک صحیحی از نحوه تاثیر ADHD بر یادگیری کودک داشته باشند و استراتژی‌های مناسبی را برای مدیریت این اختلال در نظر بگیرند. برخی از راهکارهای موثر شامل موارد زیر است:

ایجاد یک محیط منظم و قابل پیش‌بینی: برای کودکان مبتلا به ADHD، داشتن یک محیط آموزشی با روتین‌های منظم و پیش‌بینی‌پذیر می‌تواند به کاهش حواس‌پرتی و افزایش تمرکز کمک کند.

تقسیم‌بندی تکالیف به بخش‌های کوچکتر: به جای ارائه یک تکلیف بلند و پیچیده، می‌توان آن را به قسمت‌های کوچکتر تقسیم کرد و کودک را تشویق به تکمیل هر قسمت به صورت جداگانه نمود. این روش می‌تواند باعث کاهش احساس غرق شدن در تکالیف شود و در عین حال انگیزه کودک را برای ادامه کار حفظ کند.

استفاده از تکنیک‌های تصویری و چندحسی: این تکنیک‌ها می‌توانند به تقویت یادگیری کودکان مبتلا به ADHD کمک کنند، چرا که اغلب این کودکان در پردازش اطلاعات بصری و شنوایی توانمندی بیشتری دارند.

پشتیبانی از مهارت‌های اجتماعی و احساسی: آموزش مهارت‌های اجتماعی و مدیریت احساسات می‌تواند به کودکان مبتلا به ADHD کمک کند تا در موقعیت‌های اجتماعی و تحصیلی به‌طور موثر تر عمل کنند.

در نهایت، هر چند اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) یک اختلال یادگیری به‌طور خاص محسوب نمی‌شود، اما می‌تواند تأثیرات عمیقی بر فرایندهای یادگیری کودک داشته باشد به همین دلیل، شناخت درست و استفاده از روش‌های مدیریت مناسب می‌تواند به این کودکان کمک کند تا با چالش‌های خود مقابله کرده و پیشرفت تحصیلی بهتری داشته باشند. درک نیازهای خاص این کودکان و استفاده از استراتژی‌های آموزشی و درمانی هدفمند می‌تواند به آنها کمک کند تا پتانسیل خود را به بهترین نحو ممکن به کار گیرند.

آیا اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD)، نوعی اختلال یادگیری محسوب می‌شود؟

 

پاسخ به این سوال منفی است؛ اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) خود به‌طور مستقیم یک اختلال یادگیری محسوب نمی‌شود با این حال، بسیاری از نشانه‌ها و علائمی که در این اختلال دیده می‌شود، مشابه با آنچه در اختلالات یادگیری مشاهده می‌گردد، هستند به‌طور خاص، کودکان مبتلا به ADHD اغلب با مشکلاتی در زمینه یادگیری مواجه می‌شوند و بالعکس، احتمال بروز ADHD در کودکانی که به اختلالات یادگیری دچار هستند نیز بیشتر است.

به‌عنوان مثال، در بسیاری از موارد، کودکانی که دچار ADHD هستند ممکن است در توجه به جزئیات، پیگیری دستورالعمل‌ها و انجام تکالیف درسی با مشکل مواجه شوند. این مشکلات می‌تواند ظاهر مشابهی با اختلالات یادگیری ایجاد کند، اما ماهیت اصلی ADHD در تفاوت با اختلالات یادگیری است. ADHD بیشتر بر فرایندهایی مانند توجه و تمرکز تأثیر می‌گذارد، در حالی که اختلالات یادگیری به مشکلاتی در پردازش اطلاعات خاص مانند خواندن، نوشتن و ریاضیات اشاره دارند.

ویژگی‌های اختلالات یادگیری طبق DSM-5

 

نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، مشخصات خاصی برای تشخیص اختلالات یادگیری ذکر کرده است که به کمک آن می‌توان تفاوت‌های آن با اختلال ADHD را بهتر درک کرد. این ویژگی‌ها به شرح زیر است:

مشکلات مداوم در مهارت‌های تحصیلی: یکی از ویژگی‌های اصلی اختلالات یادگیری، دشواری‌های پیوسته در زمینه مهارت‌هایی مانند خواندن، نوشتن، ریاضیات یا استدلال است. این مشکلات به گونه‌ای است که کودک در روند یادگیری این مهارت‌ها با تأخیر چشمگیر و یا چالش‌های مستمر روبه‌رو می‌شود برای نمونه، کودکانی که به اختلال دیسلکسیا (نارساخوانی) مبتلا هستند، معمولاً با مشکلات شدیدی در خواندن مواجه می‌شوند که نیاز به تلاش بسیار بیشتری نسبت به سایر کودکان دارد.

ناتوانی در به خاطر سپردن یا تفکر دقیق: علاوه بر مشکلات یادگیری پایه، برخی از کودکان ممکن است در زمینه‌های دیگر مانند به خاطر سپردن وقایع، تفکر منطقی و یا نوشتن مؤثر نیز دچار چالش شوند و این ویژگی‌ها نشان‌دهنده تاثیر اختلالات یادگیری بر توانایی‌های شناختی و پردازشی کودک است.

شروع مشکلات از دوران تحصیل: اختلالات یادگیری معمولاً از سال‌های ابتدایی تحصیل کودک آغاز می‌شوند و نه در سنین بزرگ‌سالی. به همین دلیل، اگر مشکلات یادگیری در دوران بزرگ‌سالی نمایان شوند، معمولاً ناشی از عوامل دیگری هستند و نه اختلالات یادگیری.

نبود اختلالات دیگر به عنوان دلیل مشکلات: یکی از ویژگی‌های تشخیصی اختلالات یادگیری این است که مشکلات کودک نباید به‌واسطه اختلالات دیگر، مانند اختلالات رشدی، عصبی یا ADHD، به وجود آمده باشد به عنوان مثال، کودک مبتلا به ADHD ممکن است به دلیل مشکلاتی در تمرکز، در خواندن و نوشتن دچار مشکل شود، اما این مشکلات ناشی از اختلالات یادگیری مانند دیسلکسیا نبوده و به‌طور خاص به دلیل نقص در تمرکز و توجه است.

چرا تشخیص هم‌زمان ADHD و اختلالات یادگیری رایج است؟

 

اگرچه ADHD به‌طور خاص یک اختلال یادگیری محسوب نمی‌شود، اما به دلیل چالش‌هایی که در توجه، تمرکز و سازماندهی ایجاد می‌کند، کودکانی که مبتلا به این اختلال هستند، اغلب با مشکلاتی در یادگیری مواجه می‌شوند علاوه بر این، از آنجا که برخی از ویژگی‌های ADHD مشابه با ویژگی‌های اختلالات یادگیری است، ممکن است این کودکان به‌طور هم‌زمان دچار مشکلاتی در خواندن، نوشتن و ریاضیات شوند.

این وضعیت می‌تواند تشخیص و درمان را پیچیده‌تر کند، زیرا مشکلات تحصیلی کودک ممکن است هم به دلیل ADHD و هم به علت اختلالات یادگیری دیگر باشد بنابراین، تشخیص دقیق و ارزیابی‌های جامع برای شناسایی هر دو اختلال، به ویژه زمانی که علائم مشابه به هم پوشیده می‌شوند، بسیار ضروری است.

آیا بیش فعالی (ADHD) بر یادگیری کودک تاثیر می‌گذارد؟

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر فرآیند یادگیری کودکان داشته باشد. این اختلال نه تنها در تمرکز کودک در کلاس، بلکه در انجام تکالیف روزمره و روابط اجتماعی نیز تاثیرگذار است. 

برخی از جنبه‌های مهمی که ADHD می‌تواند بر یادگیری کودک تاثیر بگذارد، عبارتند از:

کاهش عملکرد اجرایی: کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در سازمان‌دهی افکار و برنامه‌ریزی فعالیت‌ها دچار مشکل شوند و این اختلال در توانایی‌های اجرایی می‌تواند شروع به موقع تکالیف، زمان‌بندی صحیح و تنظیم احساسات را برای کودک دشوار کند. این مشکلات می‌تواند باعث تاخیر در انجام وظایف روزمره و همچنین ناتوانی در مدیریت کارهای مدرسه شود.

بیش فعالی: یکی از مشخصه‌های اصلی ADHD، بیش فعالی است که به اختلال در توانایی کودک برای آرام ماندن و تمرکز بر فعالیت‌های مشخص منجر می‌شود. این ویژگی‌ها می‌تواند مشکلاتی برای کودک ایجاد کند، به‌ویژه در کلاس‌های درس که نیاز به نشستن طولانی و تمرکز دارند. بیش فعالی ممکن است موجب شود که کودک نتواند به‌خوبی در گروه‌ها مشارکت کند یا وقت خود را به‌درستی مدیریت کند و این ممکن است تاثیر منفی بر روابط اجتماعی و آموزشی او بگذارد.

مشکل در حفظ تمرکز: کودکان با ADHD معمولاً با مشکل در حفظ تمرکز در محیط‌های آموزشی روبرو هستند و این مشکل می‌تواند در یادگیری تأثیر بسزایی بگذارد، چرا که وقتی کودک نمی‌تواند توجه خود را معطوف به موضوعات درسی کند، احتمال فراموش کردن اطلاعات یا پاسخ ندادن به سوالات درست افزایش یابد. گاهی اوقات، حتی زمانی که کودک مطالب را می‌داند، حواس‌پرتی می‌تواند مانع از موفقیت در امتحانات یا آزمون‌ها شود.

بی‌نظمی و بی‌برنامگی: یکی دیگر از تأثیرات ADHD، بی‌نظمی و ناتوانی در پیگیری برنامه‌ها است و این ویژگی نیز می‌تواند مطالعه و انجام تکالیف مدرسه را برای کودک دشوار کند. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در اولویت‌بندی وظایف خود دچار مشکل شوند و به همین دلیل تکالیف مدرسه‌شان را فراموش کنند یا نتوانند زمان خود را به‌طور مؤثر مدیریت کنند. این مسأله می‌تواند بر نمرات تحصیلی و روند یادگیری کودک تأثیرات منفی بگذارد.

رفتارهای تکانشی: کودکان مبتلا به ADHD تمایل دارند که رفتارهای تکانشی از خود نشان دهند که این رفتارها ممکن است در روند تحصیلی مشکل ایجاد کند. این رفتارها به معنای تصمیم‌گیری‌های سریع و بدون تفکر هستند، که می‌تواند منجر به عدم انجام تکالیف، غیبت در کلاس‌ها یا اشتباهات در زمان امتحان شود. همچنین، این نوع رفتارها می‌توانند روابط اجتماعی کودک را نیز تحت‌تأثیر قرار دهند، چرا که ممکن است در موقعیت‌های گروهی یا کلاسی مشکلاتی ایجاد کنند.

توجه نکردن به جزئیات: کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در انجام تکالیف یا فعالیت‌های مختلف، به جزئیات کوچک بی‌توجهی کنند و این بی‌دقتی ممکن است به اشتباهات رایج مانند نادیده گرفتن بخشی از سوال یا فراموش کردن نکات مهم در هنگام انجام تکالیف منجر شود. این ویژگی می‌تواند بر کیفیت کارهای انجام‌شده تأثیر بگذارد و باعث عدم موفقیت در آزمون‌ها یا انجام پروژه‌های مدرسه شود.

مزایای ممکن در کودکان مبتلا به ADHD

 

گرچه اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) چالش‌های زیادی را برای کودک ایجاد می‌کند، در عین حال ویژگی‌های خاصی از این اختلال می‌توانند به مزایای قابل توجهی برای کودک منجر شوند برای مثال، برخی از کودکان مبتلا به ADHD ممکن است مهارت‌های خاصی مانند تاب‌آوری، مثبت‌اندیشی و توانایی برای دیدن فرصت‌ها در موقعیت‌های چالش‌برانگیز را داشته باشند و این ویژگی‌ها می‌توانند به کودک کمک کنند تا در مواجهه با مشکلات تحصیلی، انعطاف‌پذیری بیشتری از خود نشان دهد و به شکل موثرتری از چالش‌ها عبور کند.

تشخیص اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) و اختلالات یادگیری

تشخیص اختلالات یادگیری و بیش فعالی (ADHD) یک فرآیند پیچیده است که نیاز به ارزیابی جامع و دقیق دارد و هیچ آزمون واحدی نمی‌تواند به‌طور قطعی وجود این اختلالات را در کودکان شناسایی کند در عوض، پزشکان و متخصصان برای تشخیص دقیق از معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) استفاده می‌کنند. برای تشخیص ADHD و سایر اختلالات یادگیری، لازم است که کودک چندین علامت از معیارهای تشخیصی را نشان دهد که در زندگی روزمره‌اش مشکلاتی ایجاد می‌کند.

برخی روش‌های متداول برای تشخیص این اختلالات عبارتند از:

 

بررسی سوابق سلامتی و پزشکی: یک معاینه جسمی اولیه نمی‌تواند به‌طور مستقیم اختلالات یادگیری یا ADHD را شناسایی کند، اما می‌تواند مشکلات جسمانی دیگر مانند ضربه مغزی، عفونت‌ها یا شرایط پزشکی مرتبط با مشکلات یادگیری را آشکار سازد. این مرحله از ارزیابی به تشخیص صحیح و شناسایی عوامل خارجی که ممکن است بر یادگیری کودک تأثیرگذار باشند، کمک می‌کند.

بررسی سوابق تحصیلی: در فرآیند تشخیص، یک متخصص کاردرمانی یا مشاور تحصیلی ممکن است سوابق تحصیلی کودک را مورد بررسی قرار دهد و این شامل تحلیل نمرات، کارنامه‌ها و نحوه پیشرفت کودک در درس‌های مختلف است برای مثال، اگر کودک نمرات خوب در سایر دروس داشته باشد اما در خواندن مشکل خاصی مانند دیسلکسیا یا نارساخوانی داشته باشد، احتمال وجود یک اختلال یادگیری در زمینه خواندن بیشتر می‌شود.

آزمون‌های روانشناسی و شناختی: برای ارزیابی دقیق‌تر توانایی‌های شناختی و توجه کودک، ممکن است یک روانشناس یا متخصص کاردرمانی ذهنی تست‌های مختلفی را اجرا کند. این آزمون‌ها می‌توانند میزان توجه، تمرکز، توانایی پردازش اطلاعات و مشکلات شناختی یا یادگیری کودک را اندازه‌گیری کنند. این تست‌ها به متخصص کمک می‌کنند تا تفاوت‌های ذهنی کودک را شناسایی کرده و تصمیم‌گیری دقیق‌تری برای درمان و مداخلات لازم انجام دهد.

سابقه رشدی و تکاملی: در شناسایی اختلالات یادگیری و ADHD، توجه به تاریخچه رشدی و تکاملی کودک نیز اهمیت بسیاری دارد. بسیاری از اختلالات یادگیری و ADHD ریشه‌های ژنتیکی دارند، بنابراین در فرآیند تشخیص، متخصصان ممکن است از والدین درباره سوابق خانوادگی و نشانه‌های مشابه در نسل‌های قبلی سوال کنند. بررسی این عوامل می‌تواند به شناسایی علت‌های اصلی اختلال کمک کند و در فرآیند تشخیص، متخصص باید شواهدی از علائم ADHD یا سایر اختلالات یادگیری را در مراحل مختلف رشد کودک ارزیابی کند.

چگونه اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) و اختلال یادگیری را در کودکان مدیریت و درمان کنیم؟

مدیریت و درمان اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) در کودکان می‌تواند به کاهش علائم مرتبط با اختلالات یادگیری نیز کمک کند. درمان مؤثر می‌تواند به بهبود عملکرد کودک در مدرسه و روابط اجتماعی کمک کند و مهارت‌های مقابله‌ای او را تقویت نماید. در ادامه، چندین روش برای مدیریت و درمان این اختلالات در کودکان آورده شده است:

آموزش به مراقبان و معلمان کودک: یکی از مهم‌ترین گام‌ها در درمان ADHD، آگاه کردن معلمان و مراقبان کودک از علائم و چالش‌های این اختلال است. با فراهم آوردن اطلاعات کافی، این افراد می‌توانند به‌طور مؤثری علائم کودک را مدیریت کنند و محیطی حمایتی ایجاد نمایند که در آن کودک احساس راحتی و امنیت کند. آگاهی معلمان و مراقبان در تعاملات روزانه با کودک می‌تواند به کاهش مشکلات مرتبط با یادگیری و توجه در مدرسه کمک کند.

استفاده از روش‌های مدیریت بیش فعالی: یکی از راه‌های مؤثر در مدیریت ADHD، استفاده از روش‌های ساختارمند برای کاهش استرس و افزایش تمرکز است. برنامه‌ریزی‌های منظم درسی، یادآوری‌های مکرر و ایجاد مکان‌های مشخص برای نگهداری وسایل مدرسه، می‌تواند فراموشی و اضطراب کودک را کاهش دهد و به او در حفظ نظم و انضباط در زندگی روزمره کمک کند.

در نظر گرفتن روش‌های درمانی مؤثر: روان‌درمانی یکی از روش‌های مؤثر در کمک به کودک مبتلا به ADHD است این نوع درمان می‌تواند به کودک کمک کند تا با چالش‌های ناشی از اختلال کمبود توجه و بیش فعالی کنار بیاید، مهارت‌های مقابله‌ای را در خود پرورش دهد و رفتارهای خود را در موقعیت‌های اجتماعی و تحصیلی بهتر مدیریت کند به علاوه، این روش می‌تواند به کودک یاد دهد که چگونه به‌طور مؤثری از نیازهای خود دفاع کند و در شرایط مختلف اجتماعی و تحصیلی موفق‌تر عمل کند.

در نظر گرفتن مصرف دارو برای کودکان بالای ۶ سال: برای کودکانی که علائم ADHD آنها شدیدتر است، مصرف دارو ممکن است به عنوان یک گزینه درمانی مفید در نظر گرفته شود. داروهای محرک می‌توانند به افزایش تمرکز کودک کمک کنند و به او امکان دهند که به راحتی بر فعالیت‌های روزانه خود متمرکز شود، به‌ویژه در مدرسه و محیط‌های آموزشی. این داروها می‌توانند در بهبود عملکرد کودک در مدرسه تاثیرات چشمگیری داشته باشند.

استفاده از رویکرد درمانی جامع: آکادمی اطفال آمریکا (AAP) توصیه می‌کند که در کودکان زیر ۶ سال، مصرف دارو تنها زمانی مورد استفاده قرار گیرد که سایر مداخلات درمانی مانند کاردرمانی نتایج مطلوبی نداشته باشند. برای کودکان در تمام سنین، بهترین نتیجه زمانی حاصل می‌شود که یک رویکرد درمانی ترکیبی و جامع شامل دارو، درمان‌های رفتاری و مداخلات تحصیلی به‌طور همزمان مورد استفاده قرار گیرد.

استفاده از برنامه آموزشی فردی (IEP): در ایالات متحده، یکی از راه‌های مؤثر برای حمایت از کودکان مبتلا به ADHD، استفاده از برنامه آموزشی فردی (IEP) است. این برنامه‌ها به‌طور خاص برای کودکان با نیازهای ویژه طراحی شده‌اند و می‌توانند شامل تسهیلات خاصی در مدرسه مانند محیط‌های کم‌حواس‌پرتی، زمان اضافی برای امتحانات و تنظیمات خاص در کلاس درس باشند. هرچند ADHD به‌طور رسمی به عنوان اختلال یادگیری شناخته نمی‌شود، ولی کودکان مبتلا به این اختلال تحت پوشش قانون حمایت از افراد دارای معلولیت در آموزش (IDEA) قرار دارند و از تسهیلات خاص در محیط‌های آموزشی بهره‌مند می‌شوند.

چه زمانی باید به دنبال درمان‌های تخصصی برای درمان کودکتان باشید؟

 

تشخیص اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) و اختلالات یادگیری در کودکان نیازمند ارزیابی دقیق از سوی متخصصان است و برای درمان این اختلالات، یک متخصص با تجربه باید علائم کودک را به‌دقت بررسی کرده و سایر مشکلات پزشکی یا اختلالات زمینه‌ای که ممکن است بر روند یادگیری و رفتار کودک تأثیر بگذارند، شناسایی کند.

والدین معمولاً اول به پزشک متخصص اطفال مراجعه می کنند تا مشکلات کودکشان را مورد بررسی قرار دهند. پس از ارزیابی اولیه، بسته به نوع و شدت علائم، ممکن است متخصص کودک به مشاوره با پزشکانی چون متخصص مغز و اعصاب کودکان، روانپزشک، کاردرمانگر ذهنی یا روانشناس توصیه کند.

در صورتی که علائم زیر در کودک مشاهده شود، والدین می‌بایست به دنبال درمان‌های تخصصی باشند:

شدت علائم بیش فعالی یا اختلالات یادگیری: اگر کودک علائم شدید و مداوم از بیش فعالی یا اختلالات یادگیری نشان می‌دهد که تأثیر قابل توجهی بر عملکرد او در مدرسه و زندگی روزمره دارد، مراجعه به متخصصین کاملا ضروری است.

نداشتن کارآیی روش‌های درمانی اولیه: در صورتی که روش‌های درمانی ابتدایی برای کنترل علائم بیش فعالی یا مشکلات یادگیری کودک موثر نباشند و کودک همچنان با مشکلات قابل توجهی روبه‌رو باشد، باید از کمک متخصصین دیگر بهره گرفت تا درمان‌های موثرتری تجویز شوند.

نیاز به آموزش و امکانات ویژه: اگر کودک به دلیل مشکلات مرتبط با بیش فعالی یا اختلالات یادگیری به حمایت‌های ویژه‌ای در محیط مدرسه نیاز دارد تا بتواند در فعالیت‌های آموزشی مشارکت کند، مشاوره با متخصصین برای توسعه یک برنامه آموزشی فردی (IEP) بسیار مفید خواهد بود.

عوارض جانبی داروهای ADHD: در برخی موارد، داروهای مربوط به درمان بیش فعالی ممکن است عوارض جانبی ناخوشایندی برای کودک ایجاد کنند. اگر این عوارض برای کودک غیرقابل تحمل باشد، نیاز به تغییر یا تنظیم مجدد داروها وجود خواهد داشت و متخصص باید راه‌حل‌های جایگزین را بررسی کند.

سخن آخر

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) به خودی خود یک اختلال یادگیری نیست، چرا که تاثیر مستقیمی بر توانایی‌های کودک در یادگیری مهارت‌های خاصی مانند خواندن، نوشتن یا ریاضیات ندارد. با این حال، علائم و نشانه‌های این اختلال به ویژه مشکلات در تمرکز می‌توانند فرآیند یادگیری را برای کودک دشوارتر کنند و موجب ایجاد چالش‌هایی در محیط‌های آموزشی شوند.

با این وجود، این مشکلات نباید به‌طور کامل مانع تحصیل و پیشرفت کودک شوند. کودکان مبتلا به بیش فعالی (ADHD) با توجه به دریافت حمایت‌های مناسب، می‌توانند در مسیر یادگیری موفقیت‌هایی به‌دست آورند. شرکت در جلسات کاردرمانی ذهنی، استفاده از روش‌های آموزشی متناسب با نیازهای فردی و در صورت لزوم درمان‌های دارویی می‌تواند کمک شایانی به آنها کند.

ترکیب درمان‌های دارویی با برنامه‌های آموزشی تخصصی و حمایت‌های خانواده، می‌تواند محیطی مناسب را برای رشد و پیشرفت کودک فراهم آورد حتی در شرایطی که نیاز به تمرکز و سکوت بیشتر است، کودک مبتلا به بیش فعالی می‌تواند با حمایت‌های لازم توانایی‌های خود را به نمایش بگذارد و در مسیر موفقیت‌های تحصیلی خود گام بردارد.