پروتکل درمانی بیش فعالی

پروتکل درمانی بیش فعالی عنوان موضوع این نوشتار است تا علاوه بر آشنایی با اقدامات موثر، اطلاعاتی کارآمد درباره علائم هشدار دهنده و بهترین زمان مراجعه به مراکز درمانی کسب کنید. این دیدگاه جدید به شما کمک می کند تا شاهد بازدهی‌ دو چندان خدمات درمانی باشید و روند برگشت سلامتی فرزندتان را نیز تسهیل کنید.

مهمترین مشخصه بیش فعالی

اختلال بیش فعالی معمولاً با نبود توجه گره خورده است به طوری که شخص درگیر، تمرکز حواس ندارد. البته به این مفهوم نیست که این گروه از کودکان، قابلیت‌های شاخص ندارند، بلکه استعدادهای کودکان بیش‌فعال شاید همچون سایر کودکان باشد اما این اختلال می تواند مشکلات جانبی را فراهم کند که در نتیجه آن، سایر عملکرد کاهش مییابد.

شاید جالب به نظر برسد، موتزارت آهنگساز نابغه، آندرسن نویسنده داستان‌های افسانه‌ای دانمارکی درگیر اختلال بیش فعالی بودند و علیرغم تبعات جانبی، توانستند نامی در عرصه تاریخ به یادگار بگذارند.

برخی از خانواده‌ها متاسفانه تعصب نابجا نسبت به سلامت فرزندشان دارند و به بهانه‌های واهی از مراجعه به درمانگران پرهیز می کنند. اگرچه تمامی کودکان فرشتگانی معصوم هستند اما باید بپذیریم که در صورت وجود مشکل و بیماری پنهان، نیاز است الگوی رشد سلامتی را دنبال کرد و با چشمانی باز علائم هشدار دهنده را کشف کرد و نباید به دلیل کمبود های موقتی فرزندتان، احساس خجالت داشته باشید که این رفتار منجر به تبعات جبران ناپذیر میشود که آثار آن حتی ممکن است تا بزرگسالی نیز ادامه داشته باشد.

برای درک بهتر شباهت بیش فعالی از نگاه خانواده‌ ها، اشاره‌ای به تجربه شخصی یکی از والدین خواهیم داشت:

"اگرچه مدت زمان بسیاری با علائم هشدار دهنده مواجه میشدم و حتی در جلسات مشاوره و ارزیابی نیز رفتارهای مشکوک فرزندم را بیش فعالی تشخیص می‌دادند اما به دلیل ناامیدی نتوانستم از خدمات درمانی به موقع استفاده کنم. سرانجام متخصصان درمانگر با راهنمایی های علمی و جامع مرا متقاعد کردند که از شیوه های کارآمد، برای بهبود سلامتی فرزندم بهره جویم. متاسفانه برخی از نگرش های شایع در جامعه سبب نگرانی و حساسیت من شده بود، همواره رفتار دیگران را با عینک بدبینی دنبال می‌کردم که به فرزندم برچسبهای نابجا می چسباندند و این رفتارهای ناخوشایند، منجر به کاهش اعتماد به نفس شد."

این چنین رفتارها و پنهان کاری ها در بسیاری از خانواده‌ها، اتفاق معمولی است اما باید پذیرفت بیش فعالی نیز مانند سایر مشکلات به دلیل کند ذهنی، بد تربیتی و یا فشارهای روانی نیست و باید پذیرفت اختلالاتی در مسیر رشد کودک به وجود آمده است. بنابراین همزمان با تشخیص برای افزایش روحیه خود با متخصصان و درمانگران مشاوره ای ترتیب دهید تا از پریشانی و سردرگمی در امان بدانید.

اگرچه اطرافیان ممکن است با نگاه ها و رفتار ناخوشایند شما را تحت فشار قرار دهند اما بهتر است، اولویت را درمان فرزندان قرار دهید، البته کودک در سنی نیست که بتواند این محدودیت را درک کند و نیاز به همراهی داشته باشد. خوشبختانه حال رویکردهای درمانی تنها مبتنی بر مصرف دارو نیست بلکه روش های درمانی غیر دارویی نیز بسیار متداول شده اند.

تاثیر عوامل محیطی بر بروز بیش فعالی

بیش فعالی که برخی آن را نیز اختلال کمبود توجه می نامند، ارتباطی با تربیت کودکان ندارد بلکه مشکلی است که به دلایل مختلف بروز می کند. حال علی رغم پیشرفت علم و تکنولوژی نمی‌توان برای تشخیص قطعی به یک آزمایش خاص اکتفا کرد بلکه فرآیندی طولانی مدت در انتظار است تا برای جمع بندی به یک نظر مشترک رسید. 

با توجه به اینکه مشکلات ثانویه مانند اختلال خواب، افسردگی و اختلالات یادگیری در سایر مشکلات نیز پررنگ هستند بنابراین اگر احساس می کنید فرزندتان زنگ خطر های هشدار دهنده اختلال بیش فعالی را نشان می دهد بهتر است زمان طلایی را از دست ندهید تا در آینده دچار افسوس نگردید مطمئنا مراجعه زودهنگام، بازدهی خدمات درمانی را نیز دوچندان می‌کند.

اگر شما نیز نسبت به سلامت فرزندتان نگرانی بسیاری را احساس می کنید به جای مشورت با دوست و آشنا، مشاوره ای تخصصی برای ارزیابی دقیق صورت دهید. مطمئناً متخصصان بهداشت مانند روان شناسان و روان پزشکان و حتی پزشکان خانواده یا متخصصان اطفال افرادی هستند که صلاحیت تشخیص و تجویز خدمات درمانی را دارند.

خوشبختانه حال اطلاعات عمومی نسبت به چنین اختلالات نهادینه شده است و می توان برای همکاری از معلمان و مسئولین مدارس دعوت کرد تا در دیگر محیط ها نیز کنترل رفتاری به درستی صورت گیرد.

بیش فعالی چگونه تشخیص داده میشود؟

بیش فعالی را میتوان اختلالی مختص سنین کودکی دانست که با شواهدی همچون بی‌توجهی، شیطنت، تکانشگری مداوم قابل تشخیص است علاوه بر آنکه علایم موجب تقسیم بندی گروه های مختلف افراد شده است.

هرگاه در شواهد فرزندتان علائم هشدار دهنده را دیدید که این رفتارها غالباً شامل بی توجهی، شیطنت و تکانشگری هستند و بیش از شش ماه ماندگار بودند، نیاز است هر چه زودتر با متخصصین، مشورت داشت.

شاید شما نیز مانند بسیاری از مردم تصور می کنید، بیش فعالی تنها مختص کودکان است در حالی که بسیاری از افراد بزرگسال نیز از چنین اختلالی رنج می برند به طوری که در فعالیت های روزمره، قادر به تمرکز توجه نیستند و بسیاری از جزئیات را به سختی متوجه میشوند و برای حفظ تمرکز در اشتغال نیز مشکلاتی را احساس می کنند.

رفتارهایی مانند نقص در انجام تکالیف یا مسئولیت های روزمره به دلیل عدم تمرکز، ناشی از اختلال بیش فعالی است. همچنین این گروه از کودکان رغبتی برای تلاش طولانی مدت ندارند و انواع فعالیت های خود را نیمه کاره رها می کنند، علاوه بر آن که گم کردن وسایلی همچون کتاب، مداد، کیف، پول، کلید و …. اتفاق رایج در بین این گروه است که به دلیل نبود حواس صورت میگیرد.

علائم تایید کننده وجود بیش فعالی

اگر فرزندتان کمتر از ۱۶ سال سن دارد و شواهد ناشی از اختلال بیش فعالی را بیش از شش ماه نشان می‌دهد، می‌بایست زنگ خطرهای هشدار دهنده را جدی بگیرید اما در نوجوانان و بزرگسالان ۱۷ سال به بالا مشاهده ۵ علامت ضروری است علاوه بر آن که بازه زمانی، مشاهده علائم نیز معمولاً ۶ ماه است. در ادامه به برخی از رایج ترین رفتارها گریزی دوباره زده شده است:

گروه درگیر همواره به دلیل ناتوانی در یک جانشینی، دست و پای خود را تکان می‌دهند و نمی‌توان شاهد نشستن یک جا بر روی صندلی به مدت طولانی بود به طوری که همواره جا به جا می‌شوند و حتی ممکن است در موقعیت های خطرناک، اقدام به دویدن کنند اما در افرادی که سن بالاتری دارند، این محدودیت ها موجب ناراحتی می شود.

اغلب بازی های کودکان درگیر بیش فعالی، فعالیت با صدای زیاد است و تمرکز طولانی مدت، برای اجرای فعالیت‌های مختلف ندارند و نباید از رفتار هایی همچون حواس پرتی و راه رفتن در خواب و همچنین پرحرفی آنها تعجب کرد.

این گروه نسبت به اجرای نوبت خود نیز  صبر ندارند و حتی ممکن است دیگران را با قطع یا مزاحمت در حرف زدن آزرده خاطر کنند.

اگرچه علائم در اغلب کودکان درگیر بیش فعالی ممکن است، شباهات بالایی داشته باشند اما باید پذیرفت زمان تشخیص قطعی، قابل اتکا خواهد بود که این علائم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری در محیط های مختلف مانند منزل، مدرسه، اماکن عمومی و غیره مشاهده شوند.

نقش والدین در پروتکل درمانی بیش فعالی

بیش فعالی، اختلالی ناشناخته نیست، خوشبختانه حال بسیاری از افراد کم و بیش با علائم و رفتارهای ناشی از این مشکل آشنا شده‌اند و می‌دانند چنین عملکردهایی به صورت ناخواسته بروز می کند، بنابراین نیاز است روحیه حساس کودکان را مواظبت کرد و با رفتارهای ناشایست مانند ضرب و شتم، سرزنش، تمسخر و غیره اعتماد به نفس را نگرفت تا فرصت شکوفایی استعداد را فراهم کرد.

بنابراین از پشتیبانی مشاوره‌های اهل فن مانند روانشناسان کودک بهره بگیرید تا به مسیری خطا ورود نکنند. کودکان درگیر بیش فعالی معمولاً نسبت به منابع تولید کننده آلاینده های صوتی ممکن است رفتاری پرخاشگر کننده نیز نشان دهند، به طوری که گاه از سویی هم سن و سالان نیز پذیرفته نمی شوند.

در این شرایط، والدین باید غمخوار فرزندشان باشند و رفتارهای ناشایست را کنترل کنند. برچسب زدن به فرزندتان به عنوان مثال کند ذهن بپرهیزید. این گروه شکننده تر از دیگر کودکان هستند و محرک های بیرونی می تواند رفتارهای مختص بیش فعالی مانند بی توجهی، شیطنت و تکانشگری را دوچندان کند و پیشرفت اختلال، اتفاق معمولی است.

چه روش هایی برای درمان بیش فعالی پیشنهاد شده است؟

والدین پس از آنکه تشخیص قطعی فرزندشان به بیش‌فعالی مشخص شد با این سوال، روند درمان را شروع می کنند که بهترین خدمات درمانی کدام است تا فرزندمان را معالجه کنیم؟

اگر راهکارهای مختلفی برای بهبودی بیش فعالی مرسوم است اما باید متناسب با شواهد و شدت اطلاعات عمل کرد.

متخصصین ممکن است برای گروهی از کودکان درمانهای دارویی را پیشنهاد کنند که اغلب با جبهه‌گیری خانواده‌ها مواجه می‌شود. با توجه به آنکه نگران اثرات مخرب داروها و تاثیر بر قد و وزن فرزندشان هستند. خوشبختانه درمان های غیردارویی نیز توانسته اند مشکلاتی مانند عدم توجه و تمرکز را بهبود بخشند در ادامه بیشتر به جزئیات اشاره شده است.

درمان های دارویی برای کاهش مشکلات اختلال بیش فعالی

حال در قرن بیست و یکم نیز بسیاری از پزشکان ممکن است داروهایی را برای مشکل بی توجهی کودکان درگیر بیش فعالی تجویز کنند، با توجه به اینکه رشد مغز هنوز ادامه دارد و می‌توان با این شیوه ها، مناطق خاصی از مغز که توانایی توجه را کنترل می کند، بهبود بخشید به طوری که دیگر توانمندی ها نیز ارتقا یابند.

از رفتارهای خاص و هشدار دهنده کودکان درگیر بیش فعالی میتوان نداشتن تمرکز را اشاره کرد، به ویژه آنکه کودک در حال آموزش و انجام تکالیف مدرسه باشد، بنابراین استفاده از داروها پیشنهاد خوبی است و نباید بدلیل نگرانی از عوارض جانبی، مسیر درمان را ناقص رها کرد. از شایع ترین عوارض جانبی این گروه داروها، می‌توان کاهش اشتها، کاهش خواب، احساس خلسه و غیره را نام برد که چندان جدی نیستند.

اگر چه به طور غیر مستقیم به دلیل کاهش اشتها ممکن است در نهایت یک یا دو سانت سانتی متر قد با سایرین تفاوت داشته باشد. مطمئنا در مقایسه با مشکلات ناشی از این اختلال، بسیار محدود است.

مهمترین رویکردهای درمانی در اختلال بیش فعالی

بیش فعالی اختلالی است که در زمان های گذشته، تاکنون شواهد یکسانی را نشان داده است. اگرچه باید پذیرفت شدت اختلال در افراد مختلف، یکسان نیست بنابراین استفاده از خدمات درمانی می تواند، برای افراد مختلف متفاوت تجویز شود اما رفتار درمانی می‌تواند به صورت متمرکز و هدفمند نتایج چند برابری در بهبودی را ممکن کند.

آموزش کودکان برای کنترل رفتار در مقابل محرک های دیداری و شنیداری می تواند شدت عارضه را کاهش دهد به طوریکه آگاهانه رفتار خویش را کنترل کنند و با تمرکز به امور روزمره نیز بپردازند.

استفاده از مشاوره های اشخاص با علم و دانش مانند متخصصان این چالش‌ها و نگرانی های را کمرنگ می کند و می‌تواند در مراقبت از جسم و روح فرزندتان، شما را یاری کنند.

فیزیوتراپی

شاید جالب به نظر برسد که استفاده از فیزیوتراپی و درمان های مبتنی بر امواج، می‌توان شانس بهبودی دوباره به کودکان درگیر اختلال بیش فعالی داد. اگرچه تحقیقات در این زمینه کامل نشده است ولی در گروه هایی که از این شیوه استفاده شده می توان نتایج شایانی را شاهد بود. برخی نیز از روش های درمانی سنتی همچون طب سوزنی استقبال کرده اند که همپوشانی خوبی با این روش داشته است.

روشهای آموزش توجه

انسان اطلاعات مختلف را از طریق ورودی هایی همچون چشم و گوش دریافت می کند، بنابراین می بایست آگاهانه تمرکز خویش را نسبت به این حواس افزایش دهد. کودکان درگیر بیش فعالی قادر نیستند از توجه بصری و توجه شنیداری استفاده کارآمدی داشته باشند اما حال برنامه های آموزشی تدوین شده است تا این گروه نیز به جای آزمون و خطا بتوانند مشکلات ناشی از نقص خویش را کمرنگ کنند. 

خانواده ها نیز باید اطلاعات خود را درباره چنین شیوه های کارآمد افزایش دهند تا به صورت جذاب و مهیج، همکاری کودکان را جلب کنند. شیوه های خسته کننده آموزشی نتایج چندانی به دنبال نخواهد داشت.

رژیم غذایی

کودکان در سنینی قرار دارند که باید از مواد غذایی مغذی تغذیه شوند و برای انجام فعالیت‌های روزمره، انرژی داشته باشند. متخصصین درمانگر برای تغذیه کودکان درگیر بیش فعالی توصیه های بیشتری دارند به طوری که باید مصرف کربوهیدرات های ساده مانند قند، عسل، ژله، آبنبات، نوشابه و … کاهش یابد و در برنامه های غذایی، غلات، سبزیجات و مواد غذایی مفید تر به کار رود. پروتئین نیز از دیگر نیازهای غذایی است که باید از منابع گوشتی مانند ماهی و میگو، مرغ و گوشت بهره جست.

کلسترول و منابع غذایی سرشار از چربی‌های بد نه تنها کمکی به بهبودی نمی کنند بلکه می توانند مسیر دستیابی به سلامت را با سختی مواجه کنند بنابراین حساسیت بالایی نسبت به خوراکی فرزندتان داشته باشید.

آموزش کودک در محیط منزل

کودکان درگیر بیش فعالی از بازی‌های مفرح به شدت استقبال می‌کنند و می‌توان از این فرصت، برای آموزش غیرمستقیم نیز استفاده کرد. در ادامه چند نوع بازی ساده ولی تاثیرگذار را ذکر کرده ایم تا به عنوان یک راهنمایی از آنها استفاده کنید:

بازی کلمات رمزی

می‌توانید همراه با فرزندتان یک بازی طراحی کنید، به این صورت که شما با انتخاب یک رمز عبور او را تشویق کنید که به شکل معکوس آن را بیان کند و یا حتی بازی را به سمت حرکات سوق دهید به فرض مثال چندین قدم جلو بروید و سپس قدم های خود را به سمت عقب تغییر مسیر دهید، مطمئناً این اقدام ساده، بهبود تمرکز را دوچندان می‌کند و می‌تواند تفکرهای ثابت را در هم، پیچیند.

بلند خواندن کتاب

بلند خواندن منجر به بهبود تمرکز می شود به این صورت که میتوانید با رمزگشایی از علایق فرزندتان، کتاب های جذابی را انتخاب کنید تا با صدای بلند برایتان بخواند. چنین فرآیندی، هماهنگی اجزای مختلف بدن مانند دهان، چشم و مغز را نیز به دنبال دارد. اگر فرزندتان دچار اشتباهات لفظی شد اجازه بدهید ادامه متن را بخواند، سپس تذکر دهید، این روش نیز برای بهبود تمرکز طراحی شده است.

بازی نجوا

دورهمی های فامیلی و خانوادگی، فرصتی جذاب و مهیجی هستند تا با همکاری کودک، یک بازی تاثیرگذار را شکل داد. می توان افراد را به شکل دایره دور هم جمع کرد  و با لحن نجوا یک واقعیت بیان کرد تا کودک نیز جمله را به دیگر اعضای خانواده منتقل کند. انتخاب جایزه می تواند بازدهی بسیاری به همراه داشته باشد.

انجام ورزش های ساده و مفرح

کودک درگیر بیش فعالی، مشکل عدم تمرکز و فعالیت بسیار را دارد. مطمئنا انجام فعالیت هایی که تحرک داشته باشد میتواند نتایج شایانی را به همراه آورد. از جمله می توان، شنا، بسکتبال، فوتبال، بدمینتون و تنیس را نام برد.

اگر نسبت به فعالیت‌های مفرح کودکان درگیر بیش فعالی در زمان استراحت نیز سوال دارید، بهتر است نکاتی را در نظر داشته باشید، این گروه از کودکان اگر چه ممکن است در فعالیت‌های گروهی موجب آزرده خاطر شدن سایر هم سن و سالم شوند اما بهتر است فضایی بدون رقابت فراهم شود علاوه بر آن که اجرای دستورالعمل ها نیز ساده باشد.

دوچرخه سواری در فضای باز علاوه بر آنکه به خالی کردن انرژی پنهان این گروه از کودکان کمک می کند، یک فعالیت شاد و مفرح نیز محسوب می‌شود.

حضور در جمع  هایی که برای رقص کودکانه مناسب هست نیز انتخاب شایسته ای است که نتیجه آن، کاهش انرژی و بهبود تمرکز است. این فعالیت ساده، آسان و بدون هزینه می تواند هنر ارزشمند نیز باشد.

رنگ آمیزی

کودکان عاشق رنگ و دنیای پر از نقش و نگار هستند، هنر رنگ آمیزی می تواند با نمایش احساسات پنهان آدمی همچون عصبانیت و اضطراب، نوعی رهایی نیز تلقی شود بنابراین اگر فرزندتان درگیر بیش فعالی است و مایلید تخلیه احساسات منفی را داشته باشید، می‌توانید از رنگ‌آمیزی بهره جویید.

شنا کردن

شنا کردن در فضایی که امنیت سلامت جسم کودک تامین می‌شود، می‌تواند به بهبود تمرکز نیز کمک کند به طوری که شخص درگیر بیش فعالی شاهد بهبودی نیز باشد بنابراین این فعالیت جذاب و مهیج را جدی بگیرید و به یاد داشته باشید استخرهای عمومی که افراد بسیاری در آن حضور دارند ممکن است برای کودکتان مفید نباشد و بهتر است که در استخرهای اختصاصی و گروه های کوچک و چند نفره به روند بهبودی فرزندتان کمک کنید.

آهسته دویدن

حال کمتر کسی را می توان یافت که با مزایای بیشمار ورزش های ساده ای همچون آهسته دویدن آشنا نباشد. فرد در این فعالیت ساده، مداوم و بدون هزینه می‌توان شاهد بهبود شایانی بود علاوه بر آن که تخلیه انرژی نیز صورت می‌گیرد و تمرکز با پاک شدن افکار حواس پرت کن نیز بهبود می یابد. با انتخاب فضایی شاد و سرزنده مانند پارک می توانید علاقه خودجوش کودکتان را درگیر کنید.

ورزش های رزمی

اگر فرزندتان که از بیش فعالی رنج می برد، علاقمند به ورزش حرفه ای بوده، بهتر است ورزشهای رزمی مانند تکواندو و کاراته را انتخاب کنید که در این فعالیت ها می توان با افزایش هماهنگی، تمرکز، خودکنترلی و نظم و انضباط نیز آشنا شد به طوریکه کسالت و خستگی نیز روان کودک را آزار ندهد.

اهمیت رفتار درمانی پروتکل درمانی بیش فعالی

بیش فعالی را می‌توان با درمان مناسب تسهیل کرد به شرط آنکه نسبت به شواهد، نگرش درستی داشت. به یاد داشته باشید شرایط فردی کودک و خانواده می تواند بازدهی اقدامات درمانی را تعیین کند. همچنین نیاز است همکاری سایر افراد نزدیک کودک همچون درمانگران، معلمان، مربیان و دیگر اعضای خانواده را جلب کرد.

رفتار درمانی می‌تواند فعالیت‌های تکانشگری کودک را کاهش دهد به طوری که خود نقص ها را با آگاهی بشناسند و از بروز حرکات پرخاشگرانه ممانعت کنند علاوه بر آنکه به خانواده‌ها به ویژه والدین نیز کمک می‌کند تا برای تقویت رفتارهای مثبت کودک بیاموزند، چگونه رفتار کنند.

درمانگران به خانواده ها توصیه می کنند اگر فرزندشان زیر شش سال سن دارند، بهتر است از اصلاح رفتار بهره گیرند و درمانهای دارویی را به عنوان اصل درمان برنگزیند. کودکان با آموزش درست می آموزند، رفتار خویش را کنترل کرده و مراودات اثربخشی با دیگران به ویژه در مکالمات و بازی ها نشان دهند.

نکاتی برای والدین کودکان درگیر بیش فعالی

اگر چه برای خانواده ها به ویژه والدین آسان نخواهد بود که بدانند فرزندشان با مشکلاتی از نوع کمبود توجه دست و پنجه نرم کند اما باید تمرکز را بر بهبودی گذشت. در ادامه پیشنهادهایی ذکر شده است تا بتوانید رفتار فرزندتان را آگاهانه کنترل کنید:

با تنظیم یک جدول زمانی فرآیند بیدار شدن و خوابیدن کودک را به گونه ای نهادینه کنید که همواره الگوی خواب منظم داشته باشد.

نسبت به عادات کودک حساسیت داشته باشید و هرگونه رفتار مخرب که ناشی از بی توجهی است را تذکر دهید، مطمئنا استفاده از روش های تشویق گونه تاثیری دو چندانی دارد، می‌توانید از کودک بخواهید همواره وسایل شخصی مانند لباس، کیف و اسباب بازی‌ها را در مکان مشخصی قرار دهد.

از وسایلی که موجب حواس پرتی کودک میشود، دوری کنید مطمئناً این گروه خود از مشکل نبود تمرکز رنج می برند و وجود سر و صدای اضافی در محیط می تواند بازدهی را کاهش دهد البته به این معنا نیست که استفاده از موسیقی پس زمینه هنگام ورزش یا فعالیتهای ساده وجود نداشته باشد.

برای انتخاب های شخصی کودک گزینه های بسیاری را تعیین کنید، می توانید با محدود کردن وسایل موجود، فرصت حواس پرتی را نیز بگیرید.

اگر فرزندتان نمی تواند تمامی گفته های شما را با دقت دنبال کند، شاید بهتر باشد لحن خود را تغییر دهید، استفاده از لحن رسا می‌تواند به کودک کمک کند، دستورالعمل‌های شنیده شده را دنبال کند.

خانواده ها باید به فرزندشان به عنوان راهنما کمک کنند، برنامه ریزی را بیاموزد و برای انجام کارهای پیچیده احساس ضعف نکند علاوه بر آن که استرس و اضطراب را نیز کمرنگ می کند.

انتخاب جوایز مهیج و یا سختگیری‌های مناسب می تواند به روند آموزش الگوی مناسب رفتاری کمک کند تا در فرصت های مختلف نسبت به عملکرد خویش بازنگری داشته باشند.

تغییر سبک زندگی نیز می بایست برای خانواده ها اولویت نخست باشد تا در شرایط سالم از مواد غنی دارای ویتامین تغذیه شوند علاوه بر آنکه داشتن خواب کافی نیز می‌تواند ماندگاری علائم را کمرنگ کند.

تبعات ناشی از عدم درمان بیش فعالی

درمان بیش فعالی با توجه به این که بر بخش‌های مختلف زندگی تاثیرگذار است اهمیت بالایی دارد. این گروه از کودکان معمولاً علاوه بر شواهد خاص اختلال همچون کمبود توجه و تمرکز و حواسپرتی ممکن است با استرس، اضطراب و تیک های عصبی نیز دسته و پنجه نرم کنند. صرف نظر از وجود دیگر علائم باید یک برنامه درمانی مدون را دنبال کرد، والدین بهتر است با صبر و آگاهی کمک کنند فرزندشان برای حضور در جامعه آماده شود.

معمولا گزینه های درمانی شامل رفتار درمانی، مشاوره روانشناسی و درمان های دارویی هستند. خانواده های بسیاری در انتخاب بهترین رویکرد درمانی تاثیرگذار است از جمله می توان به سن کودک، شدت اختلال، اثر درمانی و اهداف اشاره کرد.

اگر چه بازده خدمات درمانی طولانی مدت است اما باید پذیرفت که نتایج شایانی به همراه دارد که در واقع می‌تواند توانمندی های مختلف به ویژه در زمینه یادگیری و مهارت های اجتماعی را ممکن کند. معمولان زمان طلایی تشخیص بیش فعالی را قبل از ۴ سالگی بیان می کنند اما نباید ناامید شد.

در صورت تعویق افتادن استفاده از خدمات درمانی خود را سرزنش نکند بلکه فرآیندی را تنظیم نمایید تا علاوه بر خانواده، معلمان، پزشکان برای مشاهده اثرات مطلوب درمانی همکاری داشته باشند.

علیرغم شیوع نسبتاً بالای اختلال بیش فعالی، برخی از خانواده ها همچنان نسبت به پذیرفتن آن گارد دفاعی دارند و ترجیح می‌دهند که مشکل فرزندشان را نادیده بگیرند، در حالی که چنین رفتاری نمی تواند به بهبودی کودک کمک کند و حتی آسیب های روانی و جسمی بسیاری را نیز به دنبال دارد، به طوری که می‌توان در آینده شاهد انواع تبعات روانی بیمار بود که انگیزه برای نمایش توانمندیها نیز ندارد.

سخن آخر

اگر فرزندتان درگیر بیش فعالی است و رفتارهای تکانشگر شما را کلافه کرده است، بهتر است کنترل اعصاب خویش را به دست گیرید مطمئناً رفتار خانواده ها و دوستان نزدیک می‌تواند امید دوباره ای، برای کودک باشد به طوری که با شور و نشاط، برنامه های آموزشی را دنبال کند. به یاد داشته باشید اگر چه درمان دارویی راه حل نخست است اما تاثیر گذاری آموزش رفتار و استفاده از رژیم غذایی درست، کمک شایانی می کند.